Z pobytu grupy naszych oficerów w Akademji kryminologicznej w Wiedniu cz. 1 - Aktualności - Historia i Tradycja

Wyjechaliśmy z Warszawy w sobotę 29 września. Podróż była o tyle wygodna, że Ministerstwo Komunikacji oddało do naszej wyłą­cznej dyspozycji cały wagon t. zw. włoski z podnoszonemi siedzeniami, dzięki czemu było dość miejsca na spanie. Na granicy nie przeprowa­dzano zbyt szczegółowej rewizji. A to przez kurtuazję dla oficerów policji polskiej. Na dwor­cu Północnym w Wiedniu powitał nas w imie­niu swych zwierzchników, prezydenta Schobera i dyrektora policji d-ra Schultza — radca policji dr. Kuhn, który następnie wraz z nadkomisa­rzem Nesbergeretn zarządził odwiezienie nas policyjnemi samochodami do hotelu, gdzie na cały czas naszego pobytu zarezerwowano dla nas pokoje.

Uroczysta inauguracja kursu odbyła się 1 października r. ub. w obecności polskiego mi­nistra pełnomocnego dra Badera, prezydenta po­licji dra Schobera, dyrektora policji i kie­rownika Instytutu dra Schultza, radcy dworu dra Wildnera, radcy dworu dra Dresslera, prof. Tiirkla i dra Schwarza.

Otwierając kurs, dr. Schober, prezydent po­licji, przemówił do zebranych następującemi słowy:

„Wasza Ekscelencjo, Moi Panowie! Dy­rekcja Policji w Wiedniu utworzyła Kryminoiogiczny Instytut dla potrzeb, wynikających z jej własnej pracy. Widzieliśmy, że urzędnik, który wstępuje do służby policyjnej, czyto z uniwer­sytetu, czy z innego zakładu naukowego, nie przynosi z sobą umiejętności, potrzebnej dc walki z przestępczością. Byłoby więc wielkim błędem wyszkolenie policyjne pozostawić przy­padkowi, t. zn. indywidualnemu kierowaniu się, jako też kierowaniu przez szefów. Z tego też powodu, dla zapewnienia jednolitego wykształ­cenia, rozpoczęła Dyrekcja Policji przed l0-ciu laty starania u rządu o utworzenie Instytutu Kryminologicrnego, które to starania zostały uwień­czone pomyślnym skutkiem. Powojem czasy nie były pomyślne dla twórczych idei, pomimo to udało się nam utworzyć własnemi siłami insty­tut ten przy Dyrekcji Policji. Spoglądając obec­nie wstecz na minione lata, musimy z radością stwierdzić, że udało się nam postawić szkolenie policyjnych urzędników na najwyższym poziomie, na co posiadamy tego rodzaju świadectwa jak fakt, że w naszym Instytucie studiują również i zagraniczni urzędnicy. Ostateczny cel nie został jednak jeszcze osiągnięty ale mamy nadzieję, że osiągniemy go wkrótce. Przed kilko­ma laty zorganizowaliśmy pierwszy kurs dla zagranicznych słuchaczy, a dziś sprawia mi wiel­ką przyjemność, że mogę powitać Panów przy otwarciu kursu, przeznaczonego specjalnie dla Was. Jedynem życzeniem Dyrekcji Policji jest jak najbardziej usilne popieranie międzynarodowej współpracy władz policyjnych. Dyrekcja Policji będzie przeto szczęśliwa, jeżeli 31 uczestników, którzy obecnie tu studjują, staną się równocze­śnie pionierami międzynarodowej współpracy służby bezpieczeństwa. Jeżeli będziemy zwal­czali przestępczość w ten sposób, że przestępcy nie będą się czuli w żadnym kraju bezpieczni, to policje poszczególnych państw przy rozumnem poparciu swych rządów położą skuteczną tamę ich zbrodniczemu rzemiosłu. Niczego więcej nie pragniemy. Pominąwszy międzynarodowe znaczenie tych kursów, sądzę, że mam prawo dać powtórnie wyraz swej radości, iż urzędnicy policyjni odwiedzają specjalne kursy w naszym Instytucie. To wszystko, o czem mówiłem po­przednio, odnosi się do innych narodów, do Pa­nów zaś przedewszystkiem, gdyż Polacy i Austrjacy rozumieli się zawszę dobrze, co muszę z całego serca podkreślić. Niema miedzy nami żadnych rozdźwięków i nie potrzebuję chyba specjalnie wspominać nazwisk, jak Sobieskiego które nas bardziej zbliżyły, niżeli to ma miejsce z innemi narodami. A także ci Polacy, którzy byli niegdyś połączeni z Austrją za czasów nieszczęśliwego podziału Polski na trzy części, mają najmniej powodów wyrażania się o niej ujem­nie. Nie powiem za wiele, jednakże sądzę, że mogę podkreślić, iż między Polską a dzisiejszą Austrją istnieje wzajemna przyjaźń i wspieranie się. W dalszym ciągu muszą podnieść, iż cie­szą sią specjalnie z tego też powodu, ponieważ jestem jeszcze i przez to związany z Polską, gdyż noszę wysokie odznaczenie „POLONIA RESTITUTA", które otrzymałem przed kilku laty. Jeszcze raz witam Panów serdecznie i dziękuję Jego Ekscelencji, że był łaskaw zaszczycić swą obecnością dzisiejszą uroczystość inauguracji kursu".

Źródło: „Na Posterunku”, nr 2/1929, Józef Sawczyn komisarz P. P., zdj. NAC