Inauguracyjne posiedzenie Komitetu Organizacyjnego „Towarzystwa Wiedzy Policyjnej” cz. 1 - Aktualności - Historia i Tradycja

Zebranie powitał p. komendant główny Maleszewski, który wyraził nadzieję, że praca powstającego „Towarzystwa Wiedzy Policyjnej" będzie potraktowana przez zebranych poważnie i wytrwale. Zaznaczył przytem p. komendant główny, że chociaż powstające Towarzystwo ma dużo zadań do wypełnienia i praca jego może iść w wielu kierunkach, jednak wskazanem jest mierzyć zamiary na siły i rozpocząć pracę w mniejszym zakresie, ale dokładnie i z dobremi rezultatami.

Po opuszczeniu zebrania przez p. komendan­ta głównego rozpoczęte zostały obrady, w których wzięli udział: w charakterze Komisji Orga­nizacyjnej—insp. Nowodworski, nadkom. Kusiński i nadkom. Misiewicz oraz w charakterze za­proszonych do Komitetu Organizacyjnego — podinsp. Abczyński, nadkom. Domański, insp. Goździewski, red. Kaufman, podinsp. Kozielewski, insp. Olszański, podinsp. Piątkiewicz, insp. Torwiński.

Ma przewodniczącego zebrania został wy­brany jednogłośnie insp. Nowodworski, który zaprosił na asesorów inspektorów Goździewskiego i Kaufmana, na sekretarza zaś nadkom. Do­mańskiego.

Na wstępie obrad nadkom. Misiewicz, w imieniu Komisji Organizacyjnej, wygłosił refe­rat na temat zadań, jakie winno sobie postawić Towarzystwo, środków do wykonywania tych za­dań oraz struktury organizacyjnej, jaką w tym celu winno Towarzystwo obrać.

Zadaniem Towarzystwa — według ujęcia kwestji przez referenta — winno być skupianie członków na polu wiedzy policyjnej celem jej rozwijania i krzewienia.

Jeśli więc tworzące się Towarzystwo ma godnie odpowiedzieć nazwie sobie zgóry obranej, powinno stać się kuźnią polskiej myśli policyjnej Dlatego też Towarzystwo winno kie­rować się nieustanną ambicją, aby w atmosfe­rze tej kuźni rodziły się i formowały myśli i dok­tryny policyjne — rozszerzały się, przekształca­ły i doskonaliły.

Przy takiem ujęciu kwestji Towarzystwo powinno ograniczyć przyjmowanie do swego grona tylko do takich ludzi, którzy bądź konkretną pracą na polu wiedzy policyjnej, bądź w ogóle swemi osobistemi walorami upoważniają do powzięcia o nich mniemania, że będą w sta­nie przyczynić się do podniesienia poziomu wie­dzy policyjnej. Takie ograniczenie przyjmowa­nia członków jest konieczne, jeśli zawiązujące się stowarzyszenie chce wzbić się na poziom towarzystwa wiedzy policyjnej, a nie poprze­stać na poziomie zwykłej organizacji samokształcenia.

Wobec wybitnie stosowanego charakteru, jakim się odznacza wiedza policyjna, działal­ność Towarzystwa musi być ściśle sprzęgnięta z biegiem i rozwojem życia policyjnego oraz służby policyjnej. Dlatego też „Towarzystwo Wiedzy Policyjnej" tylko wtedy może mieć rację bytu i możliwość rozwoju, jeśli w posta­nowieniach statutowych wyraźnie zostanie prze­widziane, że jak z jednej strony Towarzystwo czuje się powołane do przedstawiania organi­zacji policyjnej w zakresie zagadnień przez się przestudjowanych, tak z drugiej strony jest go­towe podejmować studja nad zagadnieniami, któreby w tym celu zostały Towarzystwu przez organizację policyjną przekazane.

Krzewienie wiedzy policyjnej nie powinno być ograniczone do członków korpusu policyjnego, ale obejmować ponadto popularyzowanie wie­dzy policyjnej oraz rozpowszechnianie wiado­mości o roli i działalności policji — wśród ogółu społeczeństwa, a to celem urobienia właściwego stosunku społeczeństwa do policji

Z natury rzeczy działalność Towarzystwa winna się rozbić na pewne działy pracy, sto­sownie do działów wiedzy policyjnej. Z tego wynika potrzeba zogniskowania poszczególnych przejawów pracy w określonych komórkach cząstkowych (sekcjach). W ten sposób punkt ciężkości pracy znajdowałby się w sekcjach, co jest najwłaściwsze ze względu na specjalizację, jakiej wymaga poważne traktowanie wiedzy.

Źródło: „Na Posterunku”, nr 49/1932, zdj. NAC