Sprawozdanie ze Zjazdu komendantów woj. P. P. odbytego w Komendzie Głównej P. P. w dn. 26 i 27 listopada 1925 r. cz. 6
12. Zaopatrywanie niższych funkcjonarjuszów w mundury i buty.
W zakresie zaopatrzenia niższych funkcjonarjuszów w mundury, system decentralizacji na okręgi wprowadzony być nie może, a to ze względu na budżety miesięczne oraz na konieczność oszczędności na robociźnie, którą uzyskuje się tylko przy konkurencji wielkiej ilości przedsiębiorców.
W zakresie zaopatrzenia w buty p. komendant główny, po wysłuchaniu opinij obecnych, zdecydował, aby na przyszłość zamiast butów w naturze wydawać ekwiwalent gotówkowy, który, oczywiście, nie będzie wyższy od normy płaconej przez skarb za gotowe buty dostarczane w naturze i zostanie określony przez Ministerstwo Skarbu w porozumieniu z Najwyższa Izbą Kontroli Państwa.
13. Wydatki na podróże i diety dla uczniów szkół policyjnych.
W zakresie wydatków na podróże służbowe i diety należy dążyć do jak najdalej idących oszczędności, jak to wskazane jżz było wyżej.
14. Repartycje materjałów piśmiennych przez komendy powiatowe.
W zakresie materjałów piśmiennych p. komendant główny nakazał dopilnowanie, aby komendy powiatowe nie zatrzymywały dla swego własnego użytku otrzymywanych norm materjałów piśmiennych, przeznaczonych dla całych powiatów, lecz rozdzielały jak należy na posterunki. Odmienny bowiem sposób postępowania zmusza komendantów posterunków i innych funkcjonarjuszów do kupowania tych rzeczy z własnej kieszeni, co jest niedopuszczalne.
15. Najem lokali dla urzędów policyjnych.
W zakresie najmu lokalów na urzędy policyjne należy mieć na względzie, aby lokal zawierał mieszkanie dla kierownika urzędu.
W mieszkaniach służbowych pod żadnym pozorem nie mogą być przyjmowani sublokatorzy.
16. Sprawy dyscyplinarne.
W zakresie spraw dyscyplinarnych zast. kom. gł. P. P. nadinspektor H. Wardęski odczytał referat, który podajemy poniżej w streszczeniu.
Wobec różnorodnej polityki dyscyplinarnej w komendach wojewódzkich, rozbieżności w stosowaniu kar za jedne i te same przekroczenia, Komenda Główna zmuszona była wydać szereg okólników i pouczeń w rozkazach. Komendy wojewódzkie nieraz nie stosują się jednak do przepisów dyscyplinarnych dla policji z dnia 16 września 1919 roku, co pociąga za sobą cały szereg rekursów, skarg, rozległą korespondencję i związane z tem koszta dla Skarbu.
Więc przedewszystkiem nieprzestrzeganie art. 19 Ustawy. W wypadkach uniewinnienia przez sąd funkcjonarjusza policji, komisje dyscyplinarne obowiązane są takiego funkcjonarjusza rehabilitować. Co się tyczy restytucji praw służbowych, to w tym wypadku komisje dyscyplinarne mogą postąpić według uznania (art. 19 w tym względzie orzeczeń komisji nie krępuje). Jeżeli więc komisje dyscyplinarne uniewinnionych funkcjcnarjuszów nie rehabilitują, to gwałcą art. 19 Ustawy i takich wniosków komendant główny nie może zatwierdzać.
Konieczność skoszarowania funkcjonarjuszów policji wymaga jak największej liczby funkcjonarjuszów—kawalerów. Obecnie można stwierdzić, że w niektórych komendach wojewódzkich funkcjonariuszów—kawalerów można policzyć na palcach. Zjawisko to objaśnia się ogólnem powojennem dążeniem ludzi do stworzenia sobie ogniska rodzinnego i wreszcie przepisami ustawy, zezwalającej na wstąpienie w związki małżeńskie po 2-letniej służbie w policji. Zapewne, że nowa ustawa o policji musi zabezpieczyć korpus policyjny przed kapitulacją ze skoszarowania, tymczasem zaś komendanci -wojewódzcy winni dołożyć wszelkich starań, aby zapobiegać lekkomyślnie zawieranym związkom małżeńskim.
Źródło: „Na Posterunku”, nr 3/1926, zdj. NAC
