Przepisy drogowe w Polsce cz. 10 - Aktualności - Historia i Tradycja

E. Pozwolenia na prowadzanie pojazdów. Do samodzielnego prowadzenia pojazdów upoważnione są osoby, które posiadają:

a) pozwolenie na prowadzenie pojazdów, nie przeznaczonych do użytku publicznego;

b) pozwolenie na prowadzenie pojazdów przeinaczonych do użytku publicznego;

c) pozwolenie na prowadzenie pojazdów wojskowych albo

d) międzynarodowe świadectwo drogowe.

Do prowadzenia pojazdów o specjalnem prze­znaczeniu, przejeżdżających po drogach publicz­nych tylko okolicznościowo, a nie mogących rozwinąć szybkości ponad 10 kilometrów na go­dzinę, uzyskanie pozwolenia nie jest wyma­gane (§ 57).

Pozwolenie na prowadzenie pojazdów nie może być udzielone osobom, które:

a) nie ukończyły 16 lat życia, o ile chodzi o prowadzenie motocykli bez wózków doczepnych, a 18 lat, gdy chodzi o prowadzenie wszelkich innych pojazdów;

b) posiadają wady organiczne lub psy­chiczne, uniemożliwiające lub utrudniające pro­wadzenie pojazdu, albo podlegają nałogom, utru­dniającym prawidłowe prowadzenie pojazdów;

c) nie rozumieją języka polskiego i nie umieją czytać po polsku w takim stopniu, aby mogły orjentować się w warunkach ruchu dro­gowego (§ 58).

Pozwolenia na prowadzenie pojazdów są ważne na przeciąg trzech lat od daty wystawie­nia (§ 69).

Pozwolenie na prowadzenie pojazdów prze­znaczonych do użytku publicznego nie może być udzielone osobom, które:

a) nie mają ukończonych 21 lat;

b) nie posiadają przynajmniej od roku po­zwolenia na prowadzenie pojazdów nie przezna­czonych do użytku publicznego;

c) służą w wojsku w charakterze wojsko­wych zawodowych lub odbywają obowiązkową czynną służbę wojskową;

d) nie posiadają kwalifikacyj, dających gwa­rancję, że zawód kierowcy pojazdów przezna­czonych do użytku publicznego wykonywać będą bez narażenia na szkodę bezpieczeństwa pu­blicznego (§ 73).

Pozwolenie na prowadzenie pojazdów po­winno być cofnięte:

a) gdy kierowca spowodował wypadek, bę­dąc w stanie nietrzeźwym;

b) jeżeli nie zatrzymał się w razie spowo­dowanego przez się wypadku z ludźmi i nie przyszedł z pomocą ofiarom wypadku lub

c) gdy stwierdzono stałą jego niezdolność do prowadzenia pojazdów (§ 79).

F. Wyścigi pojazdów. Urządzanie wyści­gów pojazdów na drogach publicznych bez zezwolenia władz jest wzbronione (§ 83).

Przekroczenie przy wyścigach szybkości ruchu pojazdów, przepisanej w niniejszem rozporządzeniu, może być dozwolone, o ile droga, na której mają się odbyć wyścigi, zostanie na czas wyścigów zamknięta dla ruchu publiczne­go (§ 84).

G. Pociągi drogowe. Używanie przy wozach przyczepnych urządzeń przeciwślizgowych, jak klamer, łańcuchów, ostróg i t. p. dozwolone jest na drogach o nawierzchni bitej lub brukowanej tylko podczas ślizgawicy lub na śniegu (§ 85).

Gdy pociąg drogowy składa się z pojazdu i wozu doczepnego, nie zaopatrzonego we wspornik, lub z większej ilości wozów przyczepnych, wówczas każdy wóz przyczepny powinien po­siadać hamulec (§ 86).

Każdy wóz przyczepny pociągu drogowego powinien posiadać w widocznem miejscu tabliczkę metalową z czytelnie podanym ciężarem własnym i największem dopuszczalnem obcią­żeniem. Ztyłu ostatniego wozu przyczepnego powinien być umieszczony znak rejestracyjny taki sam, jak tylny znak pojazdu, oraz czerwo­na latarka. Od zmroku do świtu oraz podczas silnej mgły znak ten powinien być oświetlony, a latarka zapalona (§ 87).

Normy szybkości jazdy dla ciężkich po« jazdów stosują się również i do pociągów dro­gowych, zależnie od rodzaju obręczy kół po­jazdu ciągnącego, jak i wozów przyczepnych. Jednak szybkość ruchu pociągu drogowego na­wet przy jednym wozie przyczepnym i całkowi­tej wadze zespołu mniejszej niż 3.500 kilogra­mów, nie może przekraczać 40 kilometrów na godzinę (§ 88).

Dla dopuszczenia do ruchu na drogach pu­blicznych pociągu drogowego o dwóch lub więk­szej ilości wozów przyczepnych wymagane jest specjalne pozwolenie (§ 89).

H. Wojskowe pojazdy. Wojskowe pojazdy podlegają przepisom ogólnym o prowadzeniu pojazdów, o ile poszczególne paragrafy nie za­wierają postanowień odmiennych (§ 93).

Dopuszczanie do ruchu wojskowych po­jazdów, ustalanie dla nich znaków rejestracyj­nych, wydawanie dowodów rejestracyjnych oraz wydawanie pozwoleń na prowadzenie ich przez wojskowych zawodowych i odbywających obo­wiązkową czynną służbę wojskową, należy do właściwych władz wojskowych (§ 94).

Źródło: „Na Posterunku”, nr 17/1928, Z. Grzegorzewski, zdj. NAC