Przepisy drogowe w Polsce cz. 13 - Aktualności - Historia i Tradycja

7. Przepisy o odległości budowli i ściekach przy drogach.

Rozp. z 17. X 25 r. (Dz. Ust. Ms 109 poz. 778) stanowi, że najmniejsza odległość poszczególnych budowli i urządzeń od drogi pu­blicznej (za wyj. gminnej) winna wynosić: kuź­ni—6 m., pieców cegielń, i wapiennych—10 m., wiatraków — 20 m., szybów górniczych—10 m., szybów naftowych i kopalń I klasy bezpieczeń­stwa — 30 m., kopalń II klasy bezpieczeństwa—■ 40 m., strzelnic — 20 m., zbiorników na materjały łatwopalne o pojemności ponad 200 m³ — 40 m., zbiorników mniejszych — 20 m., kopalni gliny, żwiru, piasku, torfu i t. p. — 5 m. Po­wyższe nie dotyczy miast.

Bez zezwolenia władzy drogowej nie wolno odprowadzać do rowów przydrożnych lub przepustów drogowych wszelkich wód ze sztucznych ścieków.

ROZDZIAŁ III.

Przepisy karne.

Czuwanie nad przestrzeganiem przepisów porządkowych na drogach publicznych jest obowiązkiem zaprzysiężonej służby drogowej, orga­nów policji państwowej i zarządów gminnych (art. 19 ustawy z 10 XII 20 o budowle i utrzy­maniu dróg Dz. Ust. Nr. 6 poz. 32 z 1921 r.), przyczem służba drogowa winna nosić odznaki służbowe i posiadać odpowiednie legitymacje (art. 20 ust.).

Winny naruszenia przepisów ustawy w przed­miocie budowy i utrzymania dróg oraz przepisów drogowych, wydanych na jej podstawie, ulega — o ile dany czyn nie jest zagrożony karą surowszą — karze grzywny do 1.000 zł. lub aresztu do 6 ty­godni, albo obu tym karom łącznie. Jeżeli czyn przestępny polega na uszkodzeniu dobra pu­blicznego, należy wymierzyć grzywnę nie niższą od 2-krotnej wysokości zrządzonej szkody, jed­nak nie ponad 1.000 zł. Podżeganie, pomoc oraz usiłowanie jest karalne. Władza orzekająca (t. j. władza powiatowa administracji ogólnej) oznaczy w orzeczeniu, na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny, kare zastępczego aresztu w/g. swego uznania, jednak nie ponad 4 tygodnie (art. 21 ust.).

Właściciel, dzierżawca lub zarządzający po­jazdem mechanicznym, który nie będzie mógł podać władzy administracyjnej, kto w oznaczo­nym czasie kierował pojazdem mechanicznym, pozostającym w jego władaniu, o ile nie wyka­że, że pojazdu użyła osoba mu nieznana wbrew jego wiedzy i woli, czemu mimo należytą sta­ranność nie mógł zapobiec, będzie karany grzyw­ną do 500 zł. Na zasadach powyższych będzie karana osoba, której właściciel, dzierżawca lub zarządzający pojazdem mechanicznym zleci lub pozostawi kierowanie pojazdem. Na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny orzeka się za­stępczo areszt do 2 tygodni (art. 21 a ust.). Właściciel, dzierżawca lub zarządzający pojazdem mechanicznym odpowiada za grzywny, nałożone na kierowników pojazdów mechanicznych, które pozostają w jego władaniu (art. 21 b ustawy).

Skazany może się odwołać w ciągu 7 dni do sądu powiatowego (pokoju). Na obszarze wojew. poznańskiego i pomorskiego stosują się przepisy o wydawaniu policyjnych zarządzeń karnych.

Za szkody wyrządzone na drogach publicz­nych odpowiadają majątkowo rodzice za dzieci niepełnoletnie (t. j. do 21 lat) z nimi mieszkające, ponadto służbodawcy oraz właściciele pojazdów zwierząt—za służbę niżej lat 14. Współwłaści­ciele odpowiadają solidarnie. W razie niewykrycia sprawcy szkód, wyrządzonych na drogach pu­blicznych, odpowiedzialność ponosi wieś, osada lub miasto, na których terenie szkody dokonano, o ile znamiona szkody wskazują, że wyrządziła je ludność miejscowa (art. 25 ust:).

Źródło: „Na Posterunku”, nr 17/1928, Z. Grzegorzewski, zdj. NAC