Odsłonięcie tablicy w Alei Chwały
Dnia 27 września, na polu bitwy pod Olszynką Grochowską, w 150 rocznicę śmierci hrabiego Aleksandra Walewskiego, syna Napoleona i Marii Walewskiej, uczestnika bitwy pod Olszynką Grochowską z inicjatywy posła pana Andrzeja Melaka odsłonięto głaz poświęcony pamięci Hrabiego.
Pod przewodnictwem zacnego Proboszcza parafii Najczystszego Serca Maryi w Warszawie na Grochowie, odprawiona została Msza Św. Polowa w jego intencji. Na uroczystości przybył specjalnie zaproszony ambasador Francji w Polsce, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych oraz asysta wojskowa w historycznym umundurowaniu. Aleksander Florian Józef Colonna-Walewski (ur. 4 maja 1810 w Walewicach, zm. 27 września 1868 w Strasburgu) – polski i francuski hrabia (od 1866 książę[1]) , polityk, syn cesarza Napoleona I i Marii Walewskiej z Łączyńskich – herbu Nałęcz, secundo voto hrabiny d’Ornano, powstaniec listopadowy.
Osierocony przez matkę, został zabrany do Polski przez jej brata – Teodora Marcina Łączyńskiego. od Deputacji Senatu Królestwa Polskiego 25 marca 1823 roku zyskał uznanie tytułu hrabiowskiego jako „Józef Walewski”. Po 1824 roku, książę Konstanty Pawłowicz Romanow chciał go przymusowo wcielić do Korpusu Paziów jako swego osobistego adiutanta. W odpowiedzi na to Walewski uciekł do Genewy, na wieść o wybuchu powstania listopadowego, wrócił do kraju by wziąć czynny udział w oporze. Walczył tak dzielnie, że 3 marca 1831 roku otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari. Wobec niebezpieczeństwa upadku powstania, Walewski wysłany do Londynu, gdzie wykorzystując swe przywileje i wpływy, interweniował za przyłączeniem się Wielkiej Brytanii do oporu.
Postać i czyny hrabiego znajdują zatem oczywiste miejsce w panteonie wielkich Polaków zasłużonych w 1831 roku w czynnej walce o wyzwolenie Ojczyzny spod jarzma Rosyjskiego. Obelisk poświęcony hrabiemu zainicjowany przez moją osobę, powstał wyłącznie ze składek ludzi dobrej woli. Podobnie jak wszystkie pozostałe pomniki w alei zasłużonych.
Źródło: zs/ BHiTP KGP
