Współpraca międzynarodowa Policji Państwowej
Kierownictwo Policji Państwowej od początku istnienia formacji przywiązywało dużą wagę do współpracy z centralami policyjnymi innych państw. Za szczególnie pożądane uznawano kontakty z Niemcami, Austrią, Rumunią, Szwajcarią, Węgrami, a także Francją – głównym wówczas sojusznikiem Polski na arenie międzynarodowej w polityce zagranicznej.
Współpraca ta polegała przede wszystkim na wymianie informacji i doświadczeń
w zwalczaniu m.in. działalności przemytniczej, handlu narkotykami, fałszerstw pieniędzy
i dokumentów (m.in. paszportów), handlu żywym towarem (kobietami i dziećmi), a także wspólnym rozpracowywaniu ruchu komunistycznego, inspirowanego przez Rosję Radziecką. O charakterze tej współpracy decydowało Ministerstwo Spraw Wewnętrznych,
w porozumieniu z polskim Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Wymiana informacji była prowadzona przez Wydział IV KG PP (a następnie Centralę Służby Śledczej).
Początki tej współpracy nie były łatwe. Wynikały one zarówno z obiektywnych trudności technicznych, jak i problemów w nawiązywaniu kontaktów z innymi państwami, spowodowanych sytuacją Polski w pierwszych latach niepodległości. Jednak już od 1919 r. Policja Państwowa prowadziła wykazy przestępców międzynarodowych. Trzy lata później założono ewidencję obywateli polskich wydalonych z terenów innych państw.
Przejawem dobrze rozwijającej się współpracy z innymi policjami był aktywny udział przedstawicieli PP w organizacjach międzynarodowych. Polska była jednym z założycieli Międzynarodowej Komisji Policji Kryminalnej (1923). Uczestniczyła w międzynarodowych kongresach policyjnych w Wiedniu (1923), Berlinie (1926) i Bernie (1928) oraz konferencjach poświęconych problematyce kryminalnej (m.in. w Genewie i Lozannie).
Stosunki z zagranicą zacieśniły się jeszcze bardziej po roku 1926. Przyczyniła się do tego Międzynarodowa Wystawa Policyjna w Berlinie, gdzie polski pawilon wzbudził duże zainteresowanie publiczności.
Potwierdzeniem faktu wzrastającego znaczenia polskiej służby bezpieczeństwa na arenie międzynarodowej były otrzymywane przez polskich oficerów zagraniczne odznaczenia państwowe. Komendant PP Marian Borzęcki został udekorowany francuską Legią Honorową przez prezydenta Francji G. Doumergue’a (1922). Insp. Mariana Swolkienia, naczelnika Wydziału w KG PP, uhonorowano komandorią „Gwiazdy Rumunii” oraz fińskim Krzyżem Komandorskim „Białej Róży” (1924), natomiast insp. Leona Naglera, naczelnika Centralnego Biura Śledczego – Wielką Odznaką Honorową Republiki Austriackiej (1933).
Współpraca międzynarodowa Policji Polskiej będąca jednym z elementów wystawy pt. „Od Policji Państwowej do Policji”, została w dniu dzisiejszym zaprezentowana funkcjonariuszom francuskiej Żandarmerii Narodowej. Dla odwiedzających szczególnie ciekawe była ekspozycja poświęcona historii Policji Państwowej.
Źródło: BEH-MP KGP fot. Radosław Szleszyński, NAC
