Dolary - Aktualności - Historia i Tradycja

Przejeżdżając wolnym krokiem słabo oświe­tlonymi ulicami miasta C. z przyzwyczajenia przyglądałem się każdemu przechodniowi, sta­rając się odgadnąć, dokąd śpieszy. Wtem zauważyłem męską sylwetkę z podniesionym koł­nierzem i głęboko na czoło naciągniętą czapką. Gdzie i kiedy tego mężczyznę widziałem, tego nie mogłem sobie przypomnieć, choć wydał mi się znany. W każdym razie była to osoba podejrzana. Nie namyślając się długo, skręci­łem w ciemne miejsce i począłem go śledzić. Po przejściu kilkunastu domów śledzony obej­rzał się i wszedł w podwórko, gdzie mieszkały 2 prostytutki. Stamtąd nie wyszedł.

Pomimo zmęczenia w komisariacie do­brałem sobie 2 posterunkowych i udałem się z nimi do mieszkania prostytutek. Tam w łóżku zastałem Z., którego widziałem przed 2 laty w komisariacie, gdzie był zatrzymany jako po­dejrzany o kradzieże mieszkaniowe. Poznałem go od razu.

Po krótkim przepytaniu go i jednej z pro­stytutek, przyszedłem do wniosku, że Z. po­wrócił z jakiejś wyprawy. Miał on przy sobie tylko 4 złote w gotówce i nic więcej. Podczas rewizji znalazłem w sienniku zawinięte w papier gazetowy 2202 dolary amerykańskie. Z. oświad­czył, że dolary są jego własnością i nie pocho­dzą z przestępstwa, nie ma więc potrzeby ucie­kać się do kłamstwa, a że schował je w sienniku, to zrozumiałe — bał się, aby któraś z ko­biet nie skradła mu ich.

W komisariacie Z. wyjaśnił, że przed paru laty trudnił się kradzieżami, życie złodziejskie jednak mu obrzydło i począł ciułać grosze, aby zacząć nowe spokojne życie. Miał zamiar na­być sobie jakąś nieruchomość lub sklep, ożenić się i zapomnieć o przeszłości. W tym celu przyjechał do C. w przeddzień. Nie mając zna­jomych w C., poszedł spać do prostytutek. Ostatnio był w różnych miastach, a między innymi — w Kielcach i Katowicach, stale zaś zamieszkuje w Warszawie.

Dla mnie nie było wątpliwości, że Z. ko­goś okradł, ale kogo i gdzie? W C. nie było kradzieży dolarów, Katowice I Kielce odpowie­działy, że Z. tam nie jest znany, kradzieży do­larów nie było, a Warszawa — że Z. podejrzany był o kradzieże, lecz poszukiwany nie jest.

Po namyśle udałem sic do miejscowego zawiadowcy stacji z prośbą, aby nadał telegra­my do wszystkich stacyj na trasie Kowel-Warszawa i Dęblin Katowice z prośbą, aby zawia­dowcy tych stacyj porozumieli się z miejscową policją i powiadomili, czy tam nie składał kto skargi o skradzeniu mu dolarów w ostatnich dniach.

Po 2 godzinach był efekt. Posterunek na dworcu kolejowym w Kowlu powiadomił, że poprzedniego dnia reemigrant K., zamieszkały w województwie tarnopolskim, złożył na poste­runku tamtejszym skargę, że przed Kowlem w osobowym pociągu skradziono mu 2205 do­larów amerykańskich wraz z dokumentami oso­bistymi.

Natychmiast nadałem telegram do K. z po­wiadomieniem, że skradzione mu dolary zo­stały odebrane, a sprawca kradzieży zatrzymany i żądałem, aby przyjechał.

Okazało się, że K. przyjechał do C. upa­trzyć sobie jakąś nieruchomość i nabyć ją, a że takiej nie znalazł, udał się w tym samym celu do Kowla. Na stacji C. przysiadł się do niego zatrzymany Z. i udawał śpiącego, a przed Ko­wlem wykradł mu portfel z dokumentami i pieniędzmi.

Andrzej Gugała, podkomisarz P. P.

Źródło: „Na Posterunku”, 1939 r., zdj. NAC