Polskie Towarzystwo Propagandy Bezpieczeństwa Ruchu
Że istnieje potrzeba wpojenia jak najszerszym masom obowiązku poszanowania przepisów, regulujących ruch na drogach publicznych, jest to rzecz powszechnie wiadoma. Z uznaniem też powitać należy fakt powstania w Warszawie „Towarzystwa Propagandy Bezpieczeństwa Ruchu", inicjatorem Towarzystwa Jest p. Wł. Herlain, na prezesa wybrano gen. Żeligowskiego, vice-prezesami są pp. dyrektor Nesterowicz i wojewoda Jaroszewicz, w skład zarządu, jako kierownicy sekcyj, weszli pp.: inż. Morsztyn, dyr. Lelewel, mec. Sznarbachowski i nadkomisarz Fuchs.
W zatwierdzonym już statucie Towarzystwa przewidziane jest, że rozciąga ono swą działalność na całą Polskę z centralą w Warszawie, tworząc w poszczególnych województwach rady wojewódzkie.
Celem Towarzystwa jest tworzenie, przestrzeganie i rozwijanie warunków bezpieczeństwa ruchu kołowego i pieszego na jezdniach i chodnikach dróg publicznych wszelkiego rodzaju. Dla osiągnięcia powyższego celu Towarzystwo będzie prowadziło, z zachowaniem obowiązujących praw i przepisów, akcje, na którą składać się będą:
a) wydawanie i rozpowszechnianie broszur, ulotek t. p., zawierających między innemi objaśnienia i pokazy obrazkowe niebezpiecznych sytuacyj ich przyczyn i skutków, sposobów ich uniknięcia, znaków ostrzegawczych, przepisów jazdy, chodzenia i t. p.;
b) wydawanie plakatów o treści podobnej, wygłaszanie odczytów bezpośrednich i radjowych oraz organizowanie pokazów filmowych i pokazów doświadczalnych przy udziale członków Towarzystwa, szkół, organizacyj społecznych i sportowych, osób dorosłych i młodzieży obojga płci— jak należy chodzić i jeździć po ulicach i drogach, jak zachować się w niebezpiecznych a nieprzewidzianych warunkach;
c) utrzymywanie stałego ruchu inspekcyjnego w celu kontrolowania bezpieczeństwa pod względem zachowywania przez obywateli przepisów właściwych oraz informowania władz o stanie dróg i warunkach ruchu—akcję tę Towarzystwo wykonywać będzie za pośrednictwem zaprzysiężonych inspektorów którym w podróżach towarzyszy przed, stawiciel policji danego województwa;
d) prowjadzenie statystyki wypadków, ich przyczyn i skutków, prowadzenie kontroli osób karanych;
e) przyznawanie za kulturalną i ostrożną jazdę kierowcom odznak honorowych i zapomóg pieniężnych oraz woźnicom nagród pieniężnych;
f) zakładanie w przydrożnych wsiach, osadach domach dróżników stacyj ratunkowych, posiadających nosze, środki dezynfekcyjne, opatrunkowe oraz wyszkolone otoczenie w celu udzielania natychmiastowej pomocy ofiarom wypadków.
Towarzystwo ma przytem na celu ściągnięcie i stworzenie cudzoziemskiego ruchu turystycznego w Polsce, co może krajowi przynieść duże korzyści materjalne. Dotychczas bowiem cudzoziemcy byli odstraszani od zwiedzania Polski nietylko stanem dróg, ale również brakiem ułatwień w przyjazdach, łatwej i szybkiej pomocy i t. p.
Źródło: „Na Posterunku”, nr 2/1929, zdj. NAC
