Sprawozdanie ze Zjazdu komendantów woj. P. P. odbytego w Komendzie Głównej P. P. w dn. 26 i 27 listopada 1925 r. cz. 8
17. Sprawy osobowe.
W zakresie spraw osobowych wyjaśnień udzielał insp. Walczak.
a) Ustawa z dn. 31-111 1925 (Dz. Ust. R. P. No 32 poz. 224) nie stosuje się do funkcjonarjuszów pozostających na służbie próbnej (praktyce). Niżsi funkcjonarjusze P. P. nie mogą pozostawać na służbie prowizorycznej w rozumieniu art. 5 ustawy o państw, sł. cyw. ani na służbie kontraktowej. Z dn. 31-XII 1925 należało zwolnić tylko tych funkcjonarjuszów, którzy, nie nabywszy jeszcze warunków do ustalenia, posiadają niedostateczną ocenę kwalifikacyjną. Pozostałych należy na służbie zatrzymać — będą oni ustaleni po nabyciu wymaganych warunków. Ci z niższych funkcjonarjuszów, którzy przystępowali już do egzaminu w charakterze eksternistów, lecz go nie zdali, mogą być przeegzaminowani ponownie.
b) Niższych funkcjonarjuszów P. P., posiadających całkowite średnie wykształcenie lub stopień oficera rezerwy oraz dobre kwalifikacje służbowe, należy awansować na wakujące miejsca przed innymi, warunków tych nie posiadających, z zachowaniem przepisów awansowych, dołączonych do rozkazu K. Gł. Nr. 300.
c) Odznaczenie Krzyżem Zasługi powinno być traktowane jako nagrodzenie wysoką odznaką za czyn niewchodzący w zakres zwykłych obowiązków służbowych, który przyniósł korzyści państwu i jego obywatelom. Z wyjaśnień uzyskanych przez Komendą Główną z Prezydjum Rady Ministrów wynika, że w służbie policyjnej należy uważać za czyny takie: 1) czynny udział w rozbrajaniu wojsk okupacyjnych, 2) zdobycie lub obronę ważnej placówki w czasie służby wojskowej, 3) czynny udział w walce z bandytami w obliczu niebezpieczeństwa dla życia, 4) czynną i skuteczną pomoc w walce z żywiołem powodzi lub pożaru, oraz 5) inne czyny, wykonane bez rozkazu, a nie wchodzące w zakres zwykłych obowiązków, które spowodowały znaczne korzyści państwu, względnie jego obywatelom.
Wnioski o odznaczenie Krzyżem Zasługi, oprócz treściwego opisu czynu, kwalifikującego się do odznaczenia, muszą zawierać schematyczne zakończenie, zawierające istotny wniosek i krótką kwalifikację czynu.
Każdy wniosek musi być zaopatrzony aprobatą naczelnika władzy administracyjnej II instancji.
d) Przypomina się okólniki K. Gł. Nr. 1191 z dn. 28.111 1925 i Nr. 1271 z dn. 14.X! 1925
o obowiązku wydawania definitywnych nominacyj niższym funkcjonarjuszom po ukończeniu terminu służby próbnej, względnie formalnego przedłużania służby próbnej w wypadkach uzasadnionych.
e) Przy wnioskach awansowych pomijane są nieraz przepisy awansowe, wydane przy rozkazie K. Gł. Nr. 300, zarówno pod względem merytorycznym, jak i formalnym. Należy z całą ścisłością stosować przytoczone przepisy.
18. Organizacja policji śledczej.
Pan komendant główny informował obecnych o projektach zmian w organizacji policji śledczej, mających na celu zmniejszenie ilości odrębnych jednostek policji śledczej, rozgraniczenie kompetencyj między policją mundurową a śledczą, aby ta ostatnia była używana tylko do czynności rzeczywiście wymagających specjalnego wyszkolenia w zakresie śledczej służby — oraz ściślejsze ustalenie do kogo ma należeć kierownictwo przy dochodzeniach prowadzonych wspólnie przez funkcjonarjuszów policji śledczej i mundurowej.
Źródło: „Na Posterunku”, nr 3/1926, zdj. NAC
