Zabójstwo przez gwałtowne uduszenie cz. 3 - Aktualności - Historia i Tradycja

Przypuszczenie zatem, że suknia żony Ali’ego znajduje się lub znajdowała w posiada­niu Ibrahima, mogło być dla Izmaiłowych dosta­tecznym powodem do pozbawienia go życia, tem bardziej, że był to perski poddany, a więc człowiek obcy, nieposiadający w Erywaniu krewnych, którzyby mogli szukać zemsty na Izmaiłowych.

Okoliczności sprawy dawały dostateczną podstawę do twierdzenia, że śmierć Ibrahima flłakper ogły została spowodowana nie powie­szeniem się, a gwałtem, dokonanym na jego osobie. Przedewszystkiem przemawiały zatem obrażenia na twarzy i dłoniach denata.

Jeden koniec powroza, na którym rzekomo powiesił się Ibrahim, upadł na ziemię na skutek szarpnięcia go przez tłumacza sędziego śled­czego. Tem bardziej powinno było to nastąpić w chwili, gdy na powrozie zawisło ciało ludzkie, ważące koło 70 kilogramów.

Kształt bruzdy na szyi denata był tego rodzaju, że istnienie węzła na pętli było wyklu­czone. Ponieważ pomiędzy schodami a belką stropową, do której był przymocowany powróz, nie było ani ściany, ani innego oparcia, przeto było rzeczą niemożliwą, aby ciało ludzkie mogło zawisnąć na powrozie, okręconym dokoła szyi, a przymocowanym końcami do belki stropowej. Twierdzenie trzech lekarzy, że ciało mogło po­zostawać zawieszonem w powietrzu wobec tego, że uszy denata stanowiły przeszkodę, powstrzy­mującą powróz od przesunięcia się ku przo­dowi, nie mogło być traktowane poważnie, gdyż uszy w żadnych okolicznościach nie mogły oprzeć się ciężarowi całego ciała.

Ponieważ długość powroza, przymocowa­nego do belki, licząc od niej, wynosiła 4 metr., długość zaś brózdy na szyi denata —60 centymetrów, przeto łączna długość odcinków powroza pomiędzy belką a szyją denata powinna była wynosić 3 m. 80 cm. (4 m. 40 cm.—60 cm.= 3 m. 80 cm.), odległość zaś szyi denata od belki—1 m. 90 cm. (3 m. 80 cm.2 — 1 m. 90 Cm.).

Długość ciała Ibrahima, jak zostało usta­lone w drodze oględzin lekarskich, wynosiła 1 m. 70 cm., długość zaś głowy—w przybliżeniu ¹/₇ długości ciała, czyli 25 cm.; wobec tego dłu­gość ciała od szyi do stóp powinna była wyno­sić 1 m. 45 cm. (1 m. 70 cm.—25 cm.=l m. 45 cm.).

O ile więc zwłoki Ibrahima wisiały nad schodami, nie dotykając stopami stopni scho­dów, jak twierdzili Izmaiłowy, natenczas odległość stóp denata od belki stropowej powinna była wynosić 3 m. 35 cm. (1 m. 90 cm. + 1 m, 45 cm. = 3 m. 35 cm.).

Ponieważ odległość belki od znajdującego się pod nią stopnia schodów wynosiła tylko 2 m. 50 cm., a od następnego stopnia 2 m. 76 cm., przeto stopy denata nie mogły znajdo­wać się ponad schodami; jedynie możliwa by­łaby w tym wypadku pozycja siedząca, leżąca lub podobna, Izmaiłowy zaś twierdzili stanow­czo zarówno na śledztwie jak i na rozprawie głównej, że zwłoki Ibrahima Ałakper ogły wisiały nad schodami, nie dotykając stopami stopni.

Z powyższego wynikało, że zwłoki Ibrahima nie mogły wisieć i nie wisiały na powrozie i że oświadczenie Izmaiłowych, iż zdjęli je z pę­tli, nie było zgodne z rzeczywistością. Należało więc uważać za udowodnione, że Ibrahim został pozbawiony życia przez zadzierzgniecie na szyi powroza.

Ze względu na okoliczność, że posiadłość Izmaiłowych, otoczona wysokiemi murami, była pewnego rodzaju fortecą, niedostępną dla osób obcych, tudzież na okoliczność, że Izmaiłowy twierdzili, iż własnoręcznie zdjęli zwłoki z pętli, należało również uważać za udowodnione, że Ibrahim został zabity przez Izmaiłowych.

Zarówno zeznania świadków X i Y, jak i zeznania świadków, zawezwanych przez oskarżonych, odrzuciłem, jako materjał wątpliwej wartości, gdyż powszechnie było wiadome, że wobec istniejącego na Kaukazie śród tubylców zwyczaju krwawej zemsty, zeznania władzom sądowym składali tylko tacy świadkowie, którzy byli zainteresowani w wyniku sprawy; natomiast świadkowie niezainteresowani, powodowani oba­wą zemsty zainteresowanych, zwykle uchylali się od zeznań, twierdząc, że nic nie wiedzą.

W wyniku rozprawy Ali i Izmaił Izmaiłowy zostali skazani za zabójstwo.

Źródło: „Na Posterunku”, nr 5/1926, Gustaw Szymkiewicz, zdj. NAC