Przepisy drogowe w Polsce cz. 3
1. Postanowienia ogólne ustawy o przep. porządk. na drogach.
W myśl art. 4 ust. z 7.X 1921 o przepisach porządkowych na drogach publ., drogi publiczne przeznaczone są dla ruchu pieszego, jeżdżenia i pędzenia zwierząt. Ruchu nie wolno tamować lub utrudniać, z wyjątkiem wypadków przez prawo przewidzianych. Każda przeszkoda łub utrudnienie w ruchu z rozmysłu, z braku ostrożności lub niedbalstwa stanowi przekroczenie ustawy, przyczem do przeszkód w ruchu zalicza się nietylko bezpośrednie tamowanie ruchu na samej drodze publicznej, ale też wykonywanie czynności obok drogi lub umieszczanie obok drogi przedmiotów, które w jakikolwiek sposób utrudniać mogą ruch na drogach (art 5 ustawy).
2. Przepisy o wymijaniu i wyprzedzaniu na drogach.
Wszyscy korzystający z dróg publicznych dla jazdy, wożenia i pędzenia lub prowadzenia zwierząt, jako to: kierowcy pojazdów mechanicznych, woźnice, cykliści, jeźdźcy i poganiacze zwierząt, obowiązani są trzymać się prawej strony drogi (w kierunku jazdy) i przy wymijaniu pojazdów lub zwierząt jadących lub idących w przeciwnym kierunku winni usunąć się ze swemi pojazdami lub zwierzętami na prawo. Również winni zboczyć na prawo, gdy zostają wyprzedzani, natomiast gdy wyprzedzają dążących w tym samym kierunku, winni zboczyć na lewo.
Pragnący wyprzedzić obowiązany jest dać sygnał względnie ostrzec wołaniem o swem zbliżaniu sią, a ostrzeżony winien usunąć się na prawo i przepuścić wyprzedzającego po swej lewej stronie (§ 1 rozp. z 3.VI 22 r. Dz. Ust. Nr. 46).
Wyprzedzać można tylko wówczas, gdy droga jest odpowiednio szeroka, gdy przed wyprzedzającym znajduje się dostateczna przestrzeń wolna i gdy żaden pojazd lub zwierzę nie zbliża się z przeciwnej strony. Zabrania się wyprzedzać, gdy droga nie jest widoczna na dostateczną odległość jako też na mostach, skrętach, skrzyżowaniach i znacznych spadkach (§ 2 rozp.).
3. Przepisy o ruchu na drogach (o używaniu i ochronie dróg).
Przepisy o ruchu na drogach zawiera rozp. z 26.VI 24 r. (Dz. Ust. Nr. 61 poz. 611), które zaznacza na wstępie, że dotyczą one ruchu pieszego, pojazdów zaprzęgowych, jazdy na rowerach, jazdy konnej i pędzenia lub prowadzenia zwierząt, że natomiast do ruchu samochodów i innych pojazdów mechanicznych stosują się przepisy rozp. z 27.128 (Dz. Ust. Nr. 41 poz. 396), które to rozporządzenie omówimy w następnym dziale.
Wspomniane . na wstępie rozp. z 26.VI 24 stanowi przedewszystkiem, że pojęcie drogi publicznej obejmuje nietylko samą jezdnię, lecz całą szerokość gruntu, zajętego przez drogę oraz budowle i urządzenia do niej należące, łącznie z pasami przydrożnemi, bądź stanowiącemi przynależność drogi, bądź to pozostawionemi przez właścicieli przydrożnych gruntów wolnemi od uprawy (§ 1).
Poza tem rozporządzenie zawiera między innemi postanowienia następujące.
A. Zakazy niszczenia dróg. Zabrania się niszczyć i uszkadzać drogi publiczne oraz wszelkie przynależności i urządzenia drogowe (§ 4).
Zabrania się włóczenia po drogach publicznych wszystkich przedmiotów mogących psuć drogę. Przedmioty takie winny być wiezione na kołach lub saniach (§ 5).
Powierzchnia żelaznych obręczy, stykająca się z jezdnią, winna być zupełnie gładka, przy- czem wyjątki są dopuszczalne tylko dla maszyn rolniczych, ciągnionych po drogach. Jednakże koła takich maszyn nie powinny posiadać nierówności, niszczących nawierzchnię drogi (§ 6).
Zabrania się zanieczyszczać drogi przez wyrzucanie lub rozsypywanie ziemi, błota, nawozu, śmieci, zielska, pozostawianie padłych zwierząt, wylewanie nieczystości, sprowadzanie na drogę odpływów z urządzeń gospodarskich i fabrycznych, wreszcie przez rzucanie na drogę wszelkich przedmiotów i materjałów, mogących kaleczyć nogi ludzi i zwierząt lub rwać obręcze gumowe pojazdów, jako to: gruzu, gwoździ, drutu, ułamków metali, szkła i ł. p. Zwierzęta, padle na drodze publicznej winien właściciel ich usunąć w ciągu 24 godzin; w przeciwnym razie będzie to uczynione na jego koszt przez organa zarządu gminnego (§ 7).
Zabrania się tratować rowy, skarpy (stoki) nasypów i wykopów, pasy przydrożne, przejeżdżać przez nie, przepędzać i wypasać bydło, zwierzęta pociągowe, trzodę i ptactwo domowe, skopywać pobocza (burty) i skarpy, zasypywać rowy, kanały i przepusty drogowe oraz zaorywać drogę (§ 8).
Zabrania się osobom nieuprawnionym korzystać z trawy, rosnącej w rowach przydrożnych oraz na skarpach, poboczach i pasach przydrożnych (§ 9).
Zabrania się bez pozwolenia właściwego zarządu drogowego składać na drodze wszelkiego rodzaju materjały, narzędzia, towary i t. p. Zakaz powyższy nie dotyczy chwilowego, a koniecznego złożenia przedmiotów przy naładunku lub przeładunku (§ 10).
Zabrania się rozkładać otwarte ogniska w odległości mniejszej niż 150 metrów od mostów drewnianych lub konstrukcji mieszanej żelazno-drewnianej, zaopatrzonych w odpowiednie tablice ostrzegawcze oraz palić tytoń na takich mostach. Również zabrania się przechodzić i przejeżdżać z ogniem lub niezamkniętem paleniskiem maszyn po mostach z drewnianemi pokładami, wreszcie rozniecać ogień, zakładać popasy lub noclegi pod wszelkiemi mostami (§ 11).
Zabrania się bez specjalnego pozwolenia przeciągać lub przewozić przez mosty ciężary, przekraczające dopuszczalne obciążenie mostu, wskazane na tablicy przy wjeździe (§ 12).
Źródło: „Na Posterunku”, nr 17/1928, Z. Grzegorzewski, zdj. NAC
