Przepisy drogowe w Polsce cz. 6 - Aktualności - Historia i Tradycja

W wypadkach przeszkód, powodujących przerwę w komunikacji, jak również w razie czasowego ograniczenia ruchu (np. podczas wio­sennych przełomów, na tymczasowych mostach objazdowych i t. p.), winny być ustawiane na najbliższych od przeszkody rozstajach dróg i, za­leżnie od miejscowych warunków, przy wyjeździe z najbliższego znaczniejszego osiedla, gdzie zachodzi możliwość zmiany marszruty, tablice ostrzegawcze, z podaniem bliższych wskazówek co do możliwego objazdu („przejazd zamknięty na . . . km.“, „objazd na prawo lub na lewo") oraz główne miejscowości, przez które skierowywa się objazd. W celu zwrócenia uwagi prze­jeżdżających, nad tablicą ostrzegającą o prze­szkodzie winna być umieszczona tarcza czer­wona (§ 54).

E. Z postanowień końcowych. Czuwanie nad przestrzeganiem powyższych przepisów jest obo­wiązkiem zaprzysiężonej służby drogowej, organów policji państwowej i urzędów gminnych (§ 56).

4. Przepisy o ruchu pojazdów mechanicznych.

Rozporządzenie z 27.1 1928 r. o ruchu po­jazdów mechanicznych Uregulowało ruch samochodowy i motocyklowy, uzupełniło ogólne po­stanowienia o ruchu szczegółowemi przepisami, mając na wzglądzie zasady Konwencji Międzynarodowej o ruchu samochodowym, jak również dużą szybkość pojazdów mechanicznych, powodującą największą ilość nieszczęśliwych wy­padków i katastrof. Przepisy te stanowią co następuję.

A. Zasady 'ogólne. Pojazdem w rozumie­niu omawianego rozp. jest pojazd mechaniczny, poruszany przez umieszczony na nim silnik i nie biegnący po szynach. Pojazdy, przeznaczone do zarobkowego przewożenia osób lub rzeczy, uwa­ża się za przeznaczone do użytku publicznego. Pojazdy, przeznaczone do przewożenia ośmiu lub większej ilości osób, określa się jako auto­busy. Pojazd z jednym lub kilkoma przyczepnemi wozami, dwu lub czterokołowemi, uważa się za pociąg drogowy (§ 1).

B. Warunki techniczne pojazdów. Do ru­chu na drogach publicznych mogą być dopusz­czone tylko pojazdy zbudowane i urządzone w ten sposób, aby nie zagrażały bezpieczeństwu ruchu i nie wywoływały zamieszania hałasem, dymem lub parą (§ 3).

Obręcze kół pojazdów, które mogą rozwi­jać szybkość większą niż 15 km. na godzinę,

powinny być gumowe lub tak urządzone, aby pod wzglądem elastyczności odpowiadały gumowym. Powierzchnia metalowych obręczy, sty­kająca się z jezdnią, oraz zewnętrzna powierzch­nia pędnych wstęg pojazdów gąsienicowych, nie powinna posiadać nierówności, niszczących na­wierzchnie drogi (§ 4).

Każdy pojazd ma być zaopatrzony w na­stępujące przyrządy i urządzenia:

1. w mocny mechanizm kierowniczy, dają­cy możność łatwego i pewnego wymijania oraz skręcania;
2. w dwa niezależne od siebie, skutecznie I szybko działające systemy hamulców, względ­nie w jeden taki system, wprowadzany w dzia­łanie przez dwa niezależne od siebie mechaniz­my, z których jeden powinien działać nawet wtedy, gdy drugi zawiedzie;
3. w urządzenie usuwające hałaśliwy wy­dmuch gazów;
4. w urządzenie uniemożliwiające wprawie­nie pojazdu w ruch przez osoby niepowołane;
5. w urządzenie do cofania pojazdu wtył zapomocą silnika z siedzenia kierowcy, jeżeli ciążar własny pojazdu przekracza 350 kg.;
6. w jednotonowy przyrząd sygnałowy o do­nośnym, a nierażącym dźwięku;
7. w dwie latarnie o bezbarwnych szkłach, umieszczone na przodzie w jednym poziomie po obu stronach samochodu lub motocykla z wózkiem doczepnym, względnie w jedną la­tarnią o bezbarwnem szkle, umieszczoną na przodzie motocykla bez wózka doczepnego;

h) w jedną latarką z czerwonem światłem, umieszczoną w tyle pojazdu z lewej strony, oraz urządzenie dokładnie oświetlające tylny znak rejestracyjny; latarka tylna oraz urządzenie do oświetlania tylnego znaku nie mogą być gaszo­ne ani z siedzenia kierowcy, ani z wnętrza po­jazdu; nie dotyczy to motocykli bez wózków doczepnych, które mają być zaopatrzone ztyłu w czerwony odbijający światło znaczek ostrze­gawczy o średnicy co najmniej 3 centymetrów;

i) najmniej w jeden reflektor, mogący oświetlać drogę na przestrzeni przynajmniej 100 metrów przed pojazdem, oprócz wymienionych w punkcie g) latarni, jeżeli pojazd może rozwi­jać szybkość większą niż 20 kilometrów na go­dzinę; reflektor ma być tak urządzony, aby w ra­zie potrzeby można było opuścić snop światła lub zmniejszyć jego natężenie;

k) w boczne lustro, dające możność kie­rowcy widzenia drogi ztyłu za pojazdem, w ra­zie gdy całkowita waga pojazdu, złożona z cię­żaru własnego i największego dopuszczalnego obciążenia, przekracza 3500 kilogramów.

Postanowienia zawarte w punktach b), c),d), e). f). g). h), k) nie stosują się do pojaz­dów o specjalnem przeznaczeniu, przejeżdżają­cych po drogach publicznych tylko okoliczno­ściowo, a nie mogących rozwinąć szybkości, większej niż 10 kilometrów na godzinę (§ 5).

Pojazdy, wymienione w ustępie drugim § 5, o ile znajdują się o zmroku na drodze pu­blicznej, mają być zaopatrzone w jedno przednie światło, lub mają być oświetlone ręczną latar­nią (§ 7).

Źródło: „Na Posterunku”, nr 17/1928, Z. Grzegorzewski, zdj. NAC