Przepisy drogowe w Polsce cz. 7 - Aktualności - Historia i Tradycja

Każdy pojazd powinien być zaopatrzony w tabliczkę metalową, umieszczoną w dostępnem miejscu, na której należy podać:

a) nazwę fabryki, która pojazd zbudowała,

b) numer pod­wozia (o ile jest wiadomy),

c) numer silnika i

d) ciężar własny pojazdu.

Na tabliczkach au­tobusów i pojazdów ciężarowych powinno być oprócz tego podane dopuszczalne obciążenie. Ponadto autobusy oraz pojazdy ciężarowe po­winny być zaopatrzone w napisy lub tabliczki o wymiarach przynajmniej 6X12 centymetrów, zawierające jasno i czytelnie wypisane w języku polskim imię, nazwisko i miejsce zamieszkania właściciela, albo też nazwę i adres firmy, fabry­ki, majątku i t. p. Napisy te i tabliczki powin­ny być umieszczane z lewej strony pojazdu. Przepisy o tabliczkach 6X12 centymetrów nie mają zastosowania do pojazdów rządowych, które będą oznaczone napisami lub tabliczkami w sposób ustanowiony przez właściwe władze centralne (§ 10).

C. Dopuszczenie pojazdów do ruchu. Do ruchu na drogach publicznych są dopuszczone:

a) pojazdy zaopatrzone w dowód rejestra­cyjny i w znaki rejestracyjne,

b) pojazdy zaopatrzone w specjalne po­zwolenia i w próbne znaki rejestracyjne,

c) pojazdy zaopatrzone w międzynarodo­we świadectwa drogowe i w międzynarodowe znaki rejestracyjne (inicjały),

d) pojazdy wojskowe, zaopatrzone w zna­ki i dowody rejestracyjne,

e) pojazdy o specjalnem prze naczsniu, przejeżdżające po drogach publicznych tylko okolicznościowo, a nie mogące rozwinąć szybkości większej niż 10 kilometrów na godzinę, bez do­wodów i znaków rejestracyjnych (§ 11).

Znaki rejestracyjne, w które powinien być zaopatrzony pojazd dopuszczony do ruchu, ma­ją zawierać nazwę województwa i numer, pod którym pojazd zarejestrowano. Nazwy województw oznacza:

m. st. Warszawa—W,

wojewódz­twa:

warszawskie — WR,

łódzkie — LD,

kielec­kie—KL,

lubelskie—LB,

białostockie—BL,

kra­kowskie — KR,

lwowskie — LW,

tarnopolskie — TR,

stanisławowskie — ST,

poznańskie—PZ,

po­morskie — PM,

śląskie — ŚL,

wołyńskie — WL,

poleskie — PL,

nowogródzkie — NW,

wileńskie— WN.

Minister robót publicznych ustala numery, pod któremi pojazdy mają być rejestrowane w poszczególnych województwach. Litery zna­ków rejestracyjnych mają być wykonane kolo­rem czerwonym, a cyfry czarnym. Cyfry nume­ru rejestracyjnego powinny znajdować się na przednim znaku rejestracyjnym obok liter, od­dzielone od nich czerwoną kreską, na tylnym zaś znaku — pod temi literami. Litery i cyfry mają być nakładane na płaskiej prostokątnej tablicy z twardej blachy, malowanej na biało i otoczonej ramką. Zabronione jest zakrywanie i ozdabiania w jakikolwiek sposób znaków reje­stracyjnych, jak również umieszczanie z przodu lub z tyłu pojazdu innych znaków, nie przewi­dzianych w niniejszem rozporządzeniu, z wyjątkiem znaków:

a) wytwórni,

b) dyplomatycznych,

c) państwowych,

d) miejskich i

e) klubów auto­mobilowych (§ 20).

Tablice ze znakami rejestracyjnemi powin­ny być przytwierdzone do pojazdu na stałe zapomocą śrub, nitów lub gwoździ i umieszczone na widocznem miejscu w płaszczyznach piono­wych, prostopadłych do osi podłużnej pojazdu, a na pojazdach dwukołowych w pionowej płasz­czyźnie osi podłużnej pojazdu. Pojazdy więcej niż dwukołowe powinny być zaopatrzone w dwie tablice ze znakami rejestracyjnemi, a mianowi­cie—z przodu i z tyłu pojazdu. Dolna krawędź przedniej tablicy nie może znajdować się niżej dolnej krawędzi przedniej osi, tylnej zaś tabli­cy—niżej 40 centymetrów nad ziemią. Pojazdy dwukołowe powinny być zaopatrzone w jedną tablicę ze znakami rejestracyjnemi, malowanemi na obu stronach tablicy, przytwierdzonej na przodzie wzdłuż pojazdu (§ 21).

Przenoszenie znaków rejestracyjnych z jed­nego pojazdu na drugi, chociażby tego samego typu, jest wzbronidne (§ 22).

Źródło: „Na Posterunku”, nr 17/1928, Z. Grzegorzewski, zdj. NAC