Ustanowienie „Medalu Za Ratowanie Ginących”
Rozporządzeniem z 22.III.28 (Dz. Ust. Nr. 37 poz. 351) ustanowiony został przez P. Prezydenta Rzeczypospolitej „Medal Za Ratowani Ginących".
Medal ten, kształtu okrągłego, o średnicy 35 mm., wybity w srebrze, nosi z jednej strony wyobrażenie orla państwowego oraz w otoku napis „Rzeczpospolita Polska", na odwrocie zaś w wieńcu z liści dębowych napis „Za Ratowanie Ginących". Medal noszony jest na lewej piersi, na wstążce białej z czerwonemi brzegami i wąskim czerwonym prążkiem pośrodku. Szerokość wstążki wynosi 40 mm. Medal nosi się po orderach i innych odznaczeniach polskich, a przed orderami i odznaczeniami zagranicznymi i innemi medalajni polskiemi.
Medal nadaje się obywatelom Rzeczypospolitej oraz cudzoziemcom, którzy bądź na obszarze Rzeczypospolitej, bądź przy ratowaniu obywateli polskich zagranicą nieśli ratunek z narażeniem życia własnego.
Medal Za Ratowanie Ginących może być nadany jednej i tej samej osobie wielokrotnie i wtedy każde następne nadanie oznacza się przez umieszczenie na wstążce medalu pięcioramiennej gwiazdki metalowej bronzowej o średnicy 9 mm.
Odznaczeni otrzymują medal bezpłatnie.
Pozbawienie Medalu może nastąpić tylko w drodze wyroku sądowego, pozbawiającego praw obywatelskich.
Pan Komendant główny u chorych policjantów. W drugi dzień świąt Wielkiejnocy p. komendant główny płk. Jagrym-Maleszewski w towarzystwie adjutanta por. Flataua odwiedził chorych policjantów, przebywających w uzdrowisku policyjnem w Otwocku.
Po przywitaniu się i krótkiej rozmowie z lżej chorymi, p. komendant główny udał się do separatek, gdzie leżą bardziej chorzy, i przebywał tam przez dłuższy aż do obiadu. Następnie po krótkim pobycie przy ogólnym stole p. komendant główny powrócił do Warszawy.
Powołanie kandydatów do szkół policyjnych. Okólnikiem Nr. 1593 z 6,/III b. r. p. komendant główny polecił komendantom wojewódzkim (za wyjątkiem komendanta policji stołecznej), aby do dnia 27. IV rb. przedstawili po 100 kandydatów z każdego okręgu do szkoły dla szeregowych p. p. z pośród najlepszych przodowników, st. posterunkowych i posterunkowych.
Kandydaci mają posiadać następujące warunki: nieprzekroczony 35 rok życia, dobra znajomość jeżyka polskiego w słowie i piśmie, odbyta służba wojskowa, stan kawalerski lub mała rodzina; nie należy przeustawiać tych, którzy ukończyli szkoły przodowników, natomiast ukończenie szkoły posterunkowych nie ma być brane pod uwagę.
Kandydaci mają być wpisywani na listę kolejno, według ich wartości. Wybór najlepszych kandydatów jest sprawą pierwszorzędnej wagi, gdyż będą oni tym materjalem, z którego w razie potrzeby będzie się korzystało przy obsadzaniu stanowisk komendantów posterunków.
Po sprawdzeniu kwalifikacyj wszystkich kandydatów w Komendzie Głównej (ewentualnie przez specjalną komisje) komendanci wojewódzcy otrzymają dalsze instrukcje co do terminu i miejsca sławienia się tych z pośród nich, którzy zostaną przeznaczeni do szkoły.
Źródło: „Na Posterunku”, zdj. Wikimedia
