Z WIZYTĄ NA GROBACH POLICJANTÓW
Odeszli, ale pamięć o nich pozostała. Funkcjonariusze przedwojennej policji z równym zaangażowaniem, jak dzisiejsi stróże prawa służyli Polsce. Policja Państwowa i Policja Województwa Śląskiego to formacje okresu międzywojennego, do których wracamy dziś z pietyzmem, odsłaniając nieznane karty z ich historii.
Każda, nawet największa zbiorowość składa się z poszczególnych jednostek. To one tworzą całość. Warto pamiętać i odkrywać losy konkretnych funkcjonariuszy, warto pielęgnować o nich pamięć, która składa się na zbiorowy obraz całej formacji.
Jak co roku przedstawiciele Wydziału Edukacji Historycznej Gabinetu Komendanta Głównego Policji odwiedzili groby przedwojennych policjantów na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Konkretne groby, rodzinne, gdzie pochowani są przedwojenni policjanci, ale też te, gdzie ich nazwiska wyryto obok najbliższych, jako upamiętnienie symboliczne, gdyż leżą w zbiorowych mogiłach ofiar Zbrodni Katyńskiej lub w ogóle ślad po nich zaginął na nieludzkiej ziemi.
Powązki to jedna z najstarszych warszawskich nekropolii, urzekająca pięknem dbałości o pamięć doczesną o tych, którzy są już w obliczu wieczności. Na cmentarzu pochowani są mieszkańcy stołecznego grodu, ale także osoby zasłużone dla ojczyzny i kultury polskiej. Wśród tysięcy pomników są tu także mogiły funkcjonariuszy Policji Państwowej.
29 października br. odwiedziliśmy kilka z nich. Uprzątnęliśmy liście, zapaliliśmy znicze, oddaliśmy hołd, razem z kapelanem Komendy Głównej Policji ks. Sławomirem Grochalakiem zmówiliśmy modlitwę za zmarłych.
W tym roku odwiedziliśmy mogiły: komisarza PP Edwarda Teodora Biernackiego, Komendanta Głównego PP w latach 1923 – 1926 insp. Mariana Gorgoniusza Borzęckiego, twórcy pancerza ochronnego insp. Władysława Gallego, podinsp. Jana Misiewicza oraz symboliczne groby – st. post.. PP Jana Abramczyka i podkom. PP Zygmunta Adamkowskiego.
Oddaliśmy hołd i zapaliliśmy znicz również przed symbolicznym upamiętnieniem zamordowanych w Zbrodni Katyńskiej, znajdującym się na murze kościoła św. Karola Boromeusza.
O tym, że byli to funkcjonariusze z krwi i kości niech świadczą materiały, zamieszczone poniżej, które ukazały się swego czasu w prasie policyjnej, gdy jeszcze żyli ich najbliżsi i można było razem z nimi wrócić do dawnych czasów.
Tekst: Karol Karasiewicz i Paweł Ostaszewski / Wydział Edukacji Historycznej GKGP
Zdjęcia: Paweł Ostaszewski / Wydział Edukacji Historycznej GKGP
P. Ostaszewski, „Jestem dumna z ciebie, ojcze”, Miesięcznik Policja 997, nr 71 luty 2011 r.
P. Ostaszewski, „Rozdzieleni przez historię”, Miesięcznik Policja 997, nr 94 styczeń 2013 r.
