ROCZNICA ŚMIERCI WYBITNEGO AKTORA DWUDZIESTOLECIA MIĘDZYWOJENNEGO
7 października 1943 roku w sowieckim łagrze umiera jeden z najbardziej znanych amantów przedwojennego kina Eugeniusz Bodo. W filmie sensacyjnym „Bezimienni bohaterowie” wcielił się postać komisarza Policji Państwowej Szczerbica.
W filmie tym Eugeniusz Bodo jako Szczerbic, wraz ze świeżo upieczonym policjantem Andrzejem Tuleszą - w tej roli inny znany przedwojenny aktor Adam Brodzisz - prowadzą dochodzenie w sprawie śmierci ojca jednego z bohaterów. W sensacyjną fabułę wpleciony jest wątek nieszczęśliwej miłości i zdrady, w który zamieszana jest piękna, młoda kobieta Janina Reńska - w tej roli Maria Bogda. Bohaterka zmuszona została przez szefa gangu przestępczego, w którego wcielił się Paweł Owerłło do szpiegowania jednego z policjantów. Dziewczyną zakochaną w młodym oficerze policji, po wykonaniu niecnego zadania, targają wyrzuty sumienia i popychają do podjęcia drastycznych działań.
Jak podaje autor informacji publikowanej w gazecie Policji Państwowej „Na posterunku” nr 2 1932r.):
” Autorem scenarjusza jest E. Bodo. Wniósł on do filmu dużo szczęśliwych, nowych pomysłów, wiele podpatrzonego realizmu życiowego. Film tryska werwą, życiem i humorem. Nie jest przeładowany zbytecznemi szczegółami posiada właściwe i dobrze stosowane tempo dzięki czemu rzecz trzyma widza w napięciu od początku do końca.”
Premiera filmu odbyła się 7 stycznia 1932 r. w kinie „Majestic”.
„Premjerę zaszczycił swą obecnością Pan Prezydent Rzeczypospolitej, który przybył w towarzystwie szefa kancelarji wojskowej płk. Głogowskiego oraz radcy M. Mościckiego. Obecni byli na premjerze m. in.: marszałek Senatu Raczkiewicz, inspektor armji gen. Osiński, szef Sztabu Głównego gen, Gąsiorowski, szef Protokółu Dyplomatycznego Romer, wojewodowie Jaroszewicz i Twardo i in. przedstawiciele władz.”
Bodo był znanym aktorem filmowym i teatralnym. Wylansował takie przebojowe piosenki jak „Ach, śpij kochanie”, „Już taki jestem zimny drań”, „Umówiłem się z nią na dziewiątą” czy „Ach, te baby”. Są śpiewane i popularne do dziś.
W trakcie wojennej zawieruchy we wrześniu 1939 r. przeniósł się do Lwowa. Po zajęciu miasta przez Sowietów występował na scenie i nagrywał piosenki w języku rosyjskim. Po ataku Niemiec na ZSRS, aktora, który był obywatelem Polski i Szwajcarii, Sowieci oskarżyli o szpiegostwo. Został aresztowany przez NKWD i przewieziony do Moskwy, gdzie skazano go na 5 lat ciężkiego obozu pracy. Początkowo więziony był na Butyrkach w Moskwie. Nie objęła go amnestia na mocy porozumienia Sikorski – Majski, ponieważ władze sowieckie uznały go za obywatela Szwajcarii. Uważali, że układ ten dotyczył tylko obywateli polskich.
W maju 1943 r. Bodo został przewieziony do łagru w Kotłasie w obwodzie archangielskim. Po miesiącu pobytu w ciężkich warunkach uznano go za niezdolnego do pracy i umieszczono w szpitalu obozowym. Eugeniusz Bodo zmarł 7 października 1943 r. i został pochowany w zbiorowej mogile.
Symboliczny grób aktora, który naprawdę nazywał się Bohdan Eugéne Junod znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Tekst Karol Karasiewicz / Wydział Edukacji Histoycznej Gabinetu KGP
Zdjęcia Narodowe Archiwum Cyfrowe, Biblioteka Narodowa (Domena publiczna)
Artykuł o premierze filmu w Bezimienni Bohaterowie Na posterunku nr 2 1932 r.
