Aktualności - Historia i Tradycja

Michał Adamczyk, przedwojenny policjant, ofiara zbrodni katyńskiej, ma swój dąb przy szkole podstawowej w Sadowej pod Warszawą. Teraz dotarliśmy do jego rodziny.

Często się zdarza, że policjanci, dokonując rewizji w poszukiwaniu rzeczy skradzionych lub ukrytych, nie zwracają dostatecznej uwagi na zachowanie się osób rewidowanych i dla tego nieraz udaje się przestępcom uniknąć odpowiedzialności karnej, a co gorsza korzystać z plonów ich przestępczej działalności. Taki wypadek zamierzam właśnie opisać z myślą, że może on się niejednemu przydać przy przeprowadzaniu rewizji.

Dziś przypominamy tekst stricte poświęcony policyjnemu rzemiosłu. Potrzeba bezsprzecznej identyfikacji sprawcy stanowi fundament oskarżenia, bowiem jedną z naczelnych maksym prawa rzymskiego jest sentencja in dubio pro reo (łac. wątpliwości na korzyść oskarżonego). Z przywołanej reguły wyprowadza się również kluczową dla prawa zasadę domniemania niewinności. Tekst ten dotyczy Stanów Zjednoczonych Ameryki, kraju o nieporównywalnie większej licznie ludności aniżeli II RP, który ścigając przestępców stara się nie naruszać praw wolnych ludzi, tworząc naturalne dziś centralne bazy, w których szuka się informacji o potencjalnych podejrzanych.

Jest zimna lutowa noc 1941 roku. Nad okupowaną Polską pojawia się brytyjski samolot. Z jego pokładu skacze trzech spadochroniarzy. To pierwsi polscy cichociemni zrzuceni nad ojczyzną. Już od pierwszej minuty nic nie idzie po myśli żołnierzy. Co będą musieli zrobić, by przetrwać i zrealizować zadanie?

Kokaina. Używanie tego narkotyku sięga zamierzchłych czasów. Gdy Hiszpanie po raz pierwszy weszli do Peru, za przykładem Inkasów zaczęli używać wywaru rośliny „coca”, rosnącej tam dziko.

Środki, które czasowo przerywają łączność systemu nerwowego z organami zmysłów nazywamy środkami odurzającemi, narkotykami.

Na terenie działania posterunku I. miały miejsce liczne kradzieże mieszkaniowe - jak można było sądzić - dokonywane przez jednych i tych samych sprawców. Na ślad ich pomimo różnych wysiłków przez dłuższy czas natrafić nie mo¬głem. Pomógł przypadek.

Dziś, z okazji 51. rocznicy śmierci przypominamy biogram jednego z bohaterów naszej formacji. Jego zasługi dla Policji Państwowej zostały szczególnie uhonorowane, gdyż w ramach obchodów 100 – lecia powstania Policji, insp. Tadeusz Tomanowski został wybrany na patrona lubelskiego garnizonu Policji.

Franciszek Choroba, urodzony 24 listopada 1883 r. w Nowej Wsi (dziś dzielnica Myszkowa, miasta w woj. śląskim), jak prawie każdy Polak osiągający pełnoletność pod zaborami służbę wojskową odbywał we wrogiej armii. Jemu w udziale przypadła służba w carskiej kawalerii. Jako człowiek obowiązkowy, a jednocześnie miłujący zwierzęta, z sołdatów powrócił z dwiema belkami na naramiennikach wojskowego szynela.

Urodzony w lutym 1893 ro¬ku w chłopskiej rodzinie w podczęstochowskiej Przystajni Józef Janik okazał się być człowiekiem stworzonym do noszenia munduru.