Aktualności - Historia i Tradycja

Na przełomie 1934 i 1935 r. cała Polska, a szczególnie mieszkańcy Poznania, żyli sprawą zabójstwa poznańskiego policjanta - posterunkowego Bolesław Szałkowski i pościgu policyjnego za jego mordercami. Bardzo obszernie rozpisywały się na ten temat gazety w całej II Rzeczypospolitej, prawie codziennie dostarczając swoim czytelnikom sensacyjne informacje z pogoni za sprawcami tego okrutnego mordu. Szczególną rolę w tej sprawie odegrali sami dziennikarze, którzy niemal deptali po piętach policjantom uczestniczącym w obławie na sprawców zabójstwa, a publikowane przez nich relacje dziennikarskie zaowocowały różnymi wersjami szczegółów tej historii.

Na tle obszernej literatury poświęconej policjantom zamordowanym podczas II wojny światowej, wydany w 2000 r. opasły tom „Naznaczeni piętnem Ostaszkowa” jest czymś wyjątkowym, ponieważ zawiera dane zgromadzone w szczególnych okolicznościach i jest świadectwem nierównej, z góry skazanej na klęskę, gry, jaką wielu uwięzionych tam policjantów podjęło ze swymi katami, aby ratować siebie i najbliższych.

O tym, że nasi starsi koledzy z Policji Państwowej nie samą służbą żyli, świadczą najlepiej łamy przedwojennej prasy. Zwłaszcza tej branżowej, odnotowującej wydarzenia z życia korpusu. Wśród nich nie brakuje informacji o galowych balach oficerskich i innych wieczorkach tańcujących, organizowanych przy różnych okazjach.

Najstarszy wiekiem był starszy posterunkowy Policji Państwowej Feliks Kuć. Miał 48 lat. Drugim w kolejności był post. Wiktor Śnieżek. Przeżył 42 lata. Najmłodszy, ich przełożony - komendant Posterunku Policji Państwowej w Sarnakach (dziś gmina w powiecie łosickim, województwo mazowieckie, na obrzeżach podlaskiego i lubelskiego), przodownik PP Michał Adamczyk, żył 37 lat.

Kazimierz Grabowski, rocznik 1913, torunianin, pochodzenie inteligenckie. Mimo podeszłego wieku pan Kazimierz zachował szczupłą „oficerską” sylwetkę. Uśmiech na twarzy znamionuje pogodę ducha, a jasno i precyzyjnie wypowiadane myśli - dobrą pamięć i trzeźwość umysłu.

Likwidując bandę złodziei mieszkaniowych, w czasie rewizji znalazłem u pasera większą ilość skradzionych przedmiotów oraz 4 gołębie zamknięte pod piecem. Z wyglądu i ilości zakwestionowanych przedmiotów nabrałem przekonania, że pochodzą one z kilkunastu kradzieży. Na skutek rozesłanych pism do sąsiednich posterunków zgłosiło się kilku pokrzywdzonych, którzy rozpoznali tylko nieznaczną część zakwestionowanych przedmiotów, jednak większość przedmiotów nie została rozpoznana, a między nimi i owe 4 gołębie.

Ojciec mój, Marek Hussak, byt policjantem na Wschodnich Kresach Rzeczypospolitej. Jako starszy posterunkowy pełni! służbę w gminie Bogdanówka, pow. Skałat, woj. tarnopolskie. Był to powiat przylegający do granicznej rzeki Zbrucz, rejon trudny i niespokojny. W całym powiecie było 74 policjantów. Posterunek w Bogdanówce liczył ich pięciu na sześć wsi.