Aktualności - Historia i Tradycja

Trzej piekarze i rzeźnik, odsiadujący w więzieniu mokotowskim w Warszawie długoletnie wyroki za ciężkie przestępstwa kryminalne (jeden nawet dożywocie), z zimną krwią zamordowali w nocy z 21 na 22 kwietnia 1923 roku trzech strażników. Był to jeden z najbardziej tragicznych finałów ucieczek zza krat w historii polskiego więziennictwa.

Była to sprzeczna z prawem międzynarodowym próba legitymizacji przez ZSRR aneksji terenów II Rzeczypospolitej okupowanych w konsekwencji agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939.

Dziś na Placu Artystów w Kielcach została otwarta wystawa „Państwowy Korpus Bezpieczeństwa – Policja Polskiego Państwa podziemnego w dokumentach”. W wydarzeniu udział wziął Wojewoda Świętokrzyski Pan Zbigniew Koniusz, Komendant Wojewódzki Policji w Kielcach nadinsp. Paweł Dzierżak oraz pełniąca obowiązki Zastępcy Naczelnika Delegatury IPN w Kielcach Pani Patrycja Zatorska-Milewska.

Jesień na dobre zagościła za oknami, a aura dobitnie przypomina o zmianie pory roku. Nastanie jesieni nieodzownie łączy się z świętowaniem rocznic odzyskania przez Polskę niepodległości. Faktycznie 7 października 1918 r., po 123 lata niewoli, w „Monitorze Polskim” została opublikowana Deklaracja Niepodległości Polski ogłoszona przez Radę Regencyjną. Przeszło miesiąc później, 10 listopada 1918 r. specjalnym pociągiem z Berlina przybył do Warszawy uwolniony z twierdzy magdeburskiej Józef Piłsudski, któremu 11 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała władzę wojskową i naczelne dowództwo podległych jej wojsk polskich.

20 października 1939 r. Niemcy przeprowadzili w Wielkopolsce pierwsze masowe egzekucje polskiej inteligencji i warstwy przywódczej. Zbrodnie odbywały się w ramach planowanej od miesięcy akcji pod kryptonimem „operacja Tannenberg”. Tylko do końca 1939 roku Niemcy na ziemiach wcielonych do III Rzeszy zamordowali 40 tysięcy polskich obywateli. Niemcy wprowadzili tu znacznie większy terror niż na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Na tych ziemiach od pierwszego dnia agresji niemieckiej w 1939 roku terror i egzekucje były codziennym doświadczeniem Polaków.

4 lutego 1922 roku, od rana, w sekretariacie dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Publicznego i Prasy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, dr. Stanisława Urbanowicza, panowało nerwowe podniecenie. Do godziny 10, o której miała się rozpocząć narada w sprawie bezpieczeństwa publicznego w kraju, pozostało jeszcze pół godziny. Obszerny dyrektorski gabinet był już przygotowany na przyjęcie gości.

Zabójstwo doktora Szymona Scherbela, powszechnie szanowanego i cenionego lekarza okresu międzywojnia, należy do ciemnych kart historii wielkopolskiego Leszna.

Zupełnie szczególną gałęzią przemysłu związanego z ruchem samochodowym jest tzw. złodziejstwo automobilowe, stanowiące w krajach o dużym ruchu samochodowym osobną specjalność w zbrodniczości, której zwalczaniem zajmują się wydzielone decenraty, istniejące przy wydziałach śledczych wszystkich instancji policyjnych.

Jak faktycznie przedstawiały się zarobki oraz benefity socjalne z których korzystali przedwojenni policjanci i ich rodziny. Czy rekompensowały one trudy służby, która w międzywojennej Polsce zdecydowanie nie należała do łatwych czy bezpiecznych? Czy Funkcjonariusze, którzy na każdym kroku ryzykowali swoim zdrowiem i życiem, mieli zagwarantowane przez państwo adekwatne świadczenia finansowe i socjalne?

W lipcu br. minęło 100 lat od daty utworzenia struktur polskiej Policji Państwowej w Wielkopolsce, w tym również na terenie Powiatu Rawickiego. Podstawowym zadaniem tej formacji była - zgodnie z ustawą sejmową - ochrona porządku publicznego, mienia oraz bezpieczeństwa obywateli. „Uczciwość, odwaga, energia i stanowczość, grzeczność i uprzejmość muszą cechować polskiego policjanta. Tylko wtedy, jeśli będzie posiadał te przede wszystkim cnoty i zalety, będzie on mógł sprostać licznym i ciężkim włożonym nań zadaniom i osiągnąć w ten sposób największą radość życia - poczucie należnego spełnienia obowiązku…” - tymi słowami postawy funkcjonariuszy charakteryzował w latach trzydziestych ubiegłego wieku pułkownik Janusz Zygmunt Jagrym-Maleszewski, ówczesny Komendant Główny Policji Państwowej.