Aktualności - Historia i Tradycja

W końcu czerwca 1925 r. został zabity gajowy lasów majątku K., śpiący w nocy na kopie siana obok gajówki. Sekcja zwłok wykazała, że ugodzony został jednym uderzeniem w głowę twardym przedmiotem, co spowodowało pęknięcie czaszki i w następstwie natychmiastową śmierć. W toku dochodzenia znaleziono w pobliżu kopy siana w trawie dwukilowy odłamek kamienia od żaren, na którym widniały ślady krwi oraz znajdowały się włosy zabitego. Był to jedyny niewątpliwy dowód rzeczowy tej zbrodni. Przeprowadzone dochodzenie nie dało pozytywnego wyniku. Gajowy był dobrym służbistą, tępił rozwielmożnione kłusownictwo i defraudację leśną.

Komenda Główna Policji od wielu lat współpracuje z Pocztą Polską S.A. przy realizacji przedsięwzięć związanych z uroczystościami rocznicowymi naszej formacji, m. in.: Powołania Policji Państwowej, Policji Kobiecej, Lotnictwa Policyjnego, jak również przybliżanie historii poszczególnych funkcjonariuszy Policji Państwowej.

Różne są sposoby wykrywania przestępstw. Jednym z takich sposobów jest należycie przeprowadzona obserwacja.

Działalność i funkcjonowanie Polskiego Komitetu Walki z Handlem Kobietami i Dziećmi jako organizacji o charakterze społecznym stanowiła ewenement w realiach społecznych, politycznych i gospodarczych II Rzeczypospolitej. Instytucja ta nie tylko skutecznie funkcjonowała, ale również odnosiła w swej działalności wymierne sukcesy także w obszarze kampanii społecznych, w których była wspierana zarówno przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, jak i przez Policję Państwową.

Mistrzostwo piłkarskie Wołynia przypadło w 1934 roku, po rozegraniu nader trudnych 18 meczy w udziale Policyjnemu Klubowi Sportowemu Łuck. Poraz I-wszy w historii piłkarstwa wołyńskiego Łuck zdobył mistrzostwo Wołynia, które dotychczas przez kilkanaście lat z rzędu uzyskiwały drużyny z Równego: „Sokół”, „Wojskowy Klub Sportowy Hallerczyk” i „Hasmonea”.

Pewnego dnia w godzinach wieczornych na posterunek policji w małym prowincjonalnym miasteczku przybiegł zdyszany mieszkaniec G-zka i zameldował, że przed ok. 40 minutami, gdy wracał furmanką do miasta, na 4 kilometrze został napadnięty przez 2 Cyganów, którzy pod groźbą noża zrabowali mu 550 zł. Dokładnie określił rysopisy i ubrania obu Cyganów oraz wskazał kierunek ich ucieczki.

Ks. płk Bogdan Radziszewski, wikariusz generalny biskupa polowego przewodniczył 17 października Mszy św. w katedrze polowej inaugurującej diecezjalny etap XVI Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów. Przed błogosławieństwem członkowie zespołu synodalnego Ordynariatu Polowego otrzymali dekrety abp. Józefa Guzdka o powołaniu ich w skład zespołu.

Już sporo artykułów ukazało sit; w naszym tygodniku na temat śladów i dowodów rzeczowych, znalezionych na miejscu przestępstwa oraz wysnuwania właściwych wniosków z tych śladów w celu ujawnienia przestępcy. Oględziny miejsca przestępstwa i znalezienie odpowiednich śladów oraz właściwe wnioskowanie na podstawie tych śladów jest zasadniczą i rozstrzygającą czynnością policji w kierunku ujawnienia przestępcy, a — niestety — wciąż jeszcze zdarzają się pod tym względem liczne niedociągnięcia. Sądzę więc, że powrócenie jeszcze raz do tej sprawy będzie pożyteczne i przytaczam poniżej na ten temat wydarzenie z mojej praktyki.

W jednym z ostatnich zeszytów poważnego miesięcznika niemieckiego .Der Deutsche im Osten" ukazała się rozprawa K. J. Fuchsa o zmarłym Wodzu Narodu Polskiego. W wielu pismach obcych charakteryzowano niezwykłą postać Józefa Piłsudskiego — za Jego życia, a szczególnie po śmierci. Lecz wymieniona rozprawa zasługuje na szczególną uwagę, gdyż daje starannie opracowaną podobiznę duchową Józefa Piłsudskiego i próbuje ująć głębiej a wszechstronnie całe Jego znaczenie w dziejach Polski.

Powstanie ogólnopolskiej służby bezpieczeństwa w odrodzonej Polsce było jednym z kluczowych elementów w procesie konsolidacji władzy państwowej. W lipcu 1919 r. Sejm Ustawodawczy uchwalił ustawę o Policji Państwowej, organizacji, która zastąpiła dotychczasowe formacje centralne chroniące obywateli i dbające o porządek publiczny. W szeregach nowo utworzonej Policji Państwowej znaleźli się byli członkowie organizacji mających za zadanie chronić ludność lokalną w czasie wojennego zamętu, jak i funkcjonariusze organizacji podległych ministrowi spraw wewnętrznych – Milicji Ludowej i Policji Komunalnej. Burzliwy okres pierwszych lat po odzyskaniu niepodległości sprawił, że Policja Państwowa osiągnęła swój ostateczny kształt organizacyjny dopiero w lipcu 1922 r. Pomimo że początkowo praktyczny zasięg oddziaływania ustawy o Policji Państwowej ograniczał się do ziem: warszawskiej, łódzkiej, kieleckiej, lubelskiej i białostockiej, to rozpoczęto intensywne prace zmierzające do skutecznej realizacji powierzonych zadań. Jednym z nich było przygotowanie policjantów do wykonywania codziennej służby poprzez przeszkolenie możliwie największej liczby funkcjonariuszy. System szkolenia policjantów w II Rzeczypospolitej można podzielić na dwa okresy: lata 1919–1928 i 1928–1939.