Aktualności - Historia i Tradycja

„Skarga katyńska” została wniesiona do Trybunału w Strasburgu jako tzw. skarga wstępna 24 maja 2009 r., a jako skarga właściwa - 5 sierpnia 2009 r. W dniu 9 czerwca 2009 r. Trybunał zarejestrował skargę jako Wołk-Jezierska i inni przeciwko Rosji i nadał numer 29520/09.

(…) Z początkiem grudnia 1939 roku od przedwojennego podinspektora (podpułkownika) Policji Państwowej – Romana Sztaby, wówczas kierownika tzw. Policji Polskiej na terenie ówczesnej „Generalnej Guberni” hitlerowskiej, otrzymuję rozkaz zorganizowania tej policji w powiecie nowotarskim. Sztaba (zginął w hitlerowskim obozie koncentracyjnym ) i pani Stanisława Rachwałowa (żona Zygmunta Rachwała, oficera Policji Państwowej) ówczesny łącznik i eksponent Komendy Głównej Z.W.Z. instruują mnie jaki ma być stosunkowanie się tej policji wobec istniejącego już przeciw hitlerowskiego Ruchu Oporu (…). Fragment listu otwartego Józefa Wraubka do Sylwestra Leczykiewicza

Wszystkie odznaczenia honorowe są nadawane za szczególne zasługi lub wybitne osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej, za odwagę i poświęcenie, udział w wojnie oraz w celu upamiętnienia różnych wydarzeń. Istnieją trzy rodzaje odznaczeń: ordery, odznaczenia i odznaki. Najważniejsze z nich to ordery „widomy znak najwyższego wyróżnienia i uznania za wybitne zasługi lub czyny dokonane w służbie państwowej, cywilnej, wojskowej lub społecznej”.

Dziś mija 77 lat od jednej z najgłośniejszych akcji podziemia w okupowanej przez Niemców Polsce. 26 marca 1943 r. w pobliżu gmachu Arsenału u zbiegu ulic Długiej, Bielańskiej i Nalewek oddział Grup Szturmowych Szarych Szeregów odbił z rąk gestapo Jana Bytnara "Rudego", a wraz z nim 20 innych więźniów przewożonych z al. Szucha na Pawiak

25 marca 2019 roku upłynie 130 lat od dnia urodzin insp. dr. Władysława Sobolewskiego, przedwojennego polskiego policjanta, pioniera nauk kryminalistycznych, nazywanego ojcem polskiej kryminalistyki, ale też olimpijczyka, szermierza, wykładowcy akademickiego i pedagoga.

W dniu dzisiejszym obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką.

Zbrodnia ta odbiła się szerokim echem w Warszawie i okolicach. O K. Hamanie pisano jako o znanym z poświęceń społeczniku, który swoją gorliwą służbę wobec współobywateli przypłacił życiem.

W ślad za decyzją z 5 III ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR Ławrientij Beria wydał rozkaz o „rozładowaniu” więzień, w myśl którego wywieziono z więzień w Baranowiczach, Brześciu, Drohobyczu, Lwowie, Łucku, Pińsku, Równem, Stanisławowie, Tarnopolu i Wilejce (oraz z więzień na terenie Białostocczyzny), a następnie rozstrzelano co najmniej 7 305 więźniów.

Udział Policji Granatowej w wykonywaniu funkcji administracyjno-porządkowych i asystencyjnych u boku Niemców podważał autorytet tej formacji w oczach społeczeństwa polskiego, które nie miało żadnych informacji o uczestnictwie policjantów w działalności konspiracyjnej. Po wojnie komunistyczna propaganda dopilnowała, aby Policja Granatowa kojarzyła się tylko i wyłącznie z kolaboracją z Niemcami, nie rozgraniczając między przedwojennymi zawodowymi policjantami, a zwykłymi kolaborantami i kryminalistami znajdującymi się w jej szeregach. Policjanci granatowi zaprzysiężeni w AK, którzy przeżyli wojnę i ich rodziny, powojenna rzeczywistość zmuszała do upokarzającego milczenia.

W latach 1937-1939 pełnił funkcję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Białymstoku. Po wybuchu II wojny światowej zorganizował doskonale działającą organizację konspiracyjną. Aresztowany przez Gestapo został wywieziony do Auschwitz. Za wojskową i policyjną służbę był wielokrotnie odznaczony. Dla dobra Ojczyzny i policjantów poświęcił to co najcenniejsze – życie.