Aktualności - Historia i Tradycja

Wasilij Błochin własnoręcznie zastrzelił 50 tys. ludzi. Kim byli pozostali oprawcy Polaków. ,,Zakładali skórzane fartuchy rzeźnickie, wódkę przysyłano skrzynkami…” W rozkazie Berii, który uczestnictwo w kaźni polskich jeńców wojennych określił jako „pomyślne wykonanie zadania specjalnego”, widnieje 125 nazwisk. Przy żadnym nie ma imienia i imienia odojcowskiego. Są tylko inicjały, a w niektórych wypadkach brakuje nawet inicjałów. Przy kilkunastu nazwiskach podany jest stopień wojskowy. Rosyjskiemu historykowi Nikicie Pietrowowi udało się wyszukać w archiwach w Rosji informacje o 111 osobach z listy Berii.

Antoni Byk i Władysław Maczuga w początkach lat trzydziestych ubiegłego wieku należeli do najniebezpieczniejszych bandytów rejonu Podkarpacia. Bezwzględni, bezlitośni, bez skrupułów torturowali i mordowali swoje ofiary, kierując się jedynie żądzą pieniądza. Historią obydwu bandytów przez prawie rok emocjonowała się cała Polska. Przodował w tym zwłaszcza „Tajny Detektyw” poświęcając życiu przestępcom i ich kolejnym „wyczynom” bogato ilustrowane artykuły w pewnym okresie w każdym niemal numerze. W swoim bandyckim rzemiośle mieli początkowo dużo szczęścia. Do czasu...

W ramach działań podejmowanych przez Komendę Główną Policji w zakresie opieki nad miejscami pochówku funkcjonariuszy Policji Państwowej na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej, warto w tym miejscu przypomnieć o kwaterze funkcjonariuszy Policji Państwowej w Nieświeżu.

2 kwietnia 2020 roku w Szkole Policji w Katowicach powstał nowy „znak policyjnej pamięci” – Obelisk, który jest wspólną inicjatywą patriotyczno - historyczną Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Rodzina Policyjna 1939 r. z/s w Katowicach, kierownictwa Szkoły Policji w Katowicach oraz firmy GRANIT STRZEGOM S.A. w Strzegomiu.

Na palcach można policzyć tych, którzy będąc świadkami wszystkich przemian w Policji, nadal pozostają w jej szeregach. Młodszym warto więc przypomnieć o narodzinach formacji, w której służą.

5 kwietnia 1940 roku to początek likwidacji obozu starobielskiego. Od tego dnia do 25 kwietnia do UNKWD obwodu charkowskiego wysyłano codziennie transporty liczące od 65 do 260 jeńców. W zależności od tego, ile wagonów - więźniarek dla jeńców podstawiono na dworcu kolejowym w Starobielsku.

Operacją likwidacyjną jeńców polskich z Ostaszkowa zajmowała się specjalna grupa, która została skierowana z Moskwy do Kalinina. W jej skład wchodzili: major bezpieczeństwa państwowego W. Błochin, starszy major bezpieczeństwa państwowego N. Siniegubow i kombrig Michaił Kriwienko. Ten ostatni był odpowiedzialny za przetransportowanie jeńców z Ostaszkowa do Kalinina. Do tego celu miał do dyspozycji 12 kompanię 236 pułku wojsk konwojowych NKWD. Każdego dnia funkcjonariusze Wydziału Ewidencyjno - Rozdzielczego Zarządu do Spraw Jeńców Wojennych NKWD ZSRR sporządzali na podstawie otrzymanych wytycznych listy jeńców przewidzianych do wysyłki do Kalinina. Ogółem przygotowano 64 listy wywozowe, które były właściwie tzw. listami śmierci.

80 lat temu, 2 kwietnia 1940 roku, kierownictwo NKWD w rozwinięciu uchwały Biura Politycznego KC Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) z 5 marca 1940 roku, wydało polecenie skierowania 78 jeńców wojennych z obozu kozielskiego do dyspozycji szefa UNKWD obwodu smoleńskiego. 3 kwietnia 1940 NKWD rozpoczęło wywóz polskich oficerów z obozów w Kozielsku skąd wyruszyły pierwsze transporty śmierci z jeńcami z Kozielska do Katynia.

W roku 1919 inż. Władysław Henszel został najważniejszą osobą w służbie bezpieczeństwa II Rzeczpospolitej – pierwszym komendantem Policji Państwowej. Niespodziewana dymisja komendanta po kilku latach nienagannej służby, była dla wielu osób dużym zaskoczeniem. Jak dalej potoczyły się losy policjanta, dla którego dobro ojczyzny było celem nadrzędnym?

Policyjne jednostki wodne utworzono w miejsce Straży Rzecznej. Jej komisariaty podlegały okręgowym komendom policji, a obejmowały swym nadzorem określone odcinki drogi wodnej. Oficjalnie Policja Rzeczna rozpoczęła służbę na Wiśle 1 kwietnia 1920 r. W roku 1920 utworzono Komisariaty PP na drogach wodnych w Warszawie, Płocku, Puławach, Sandomierzu i Krakowie.