Aktualności - Historia i Tradycja

27 lutego br. I Zastępca Komendanta Głównego Policji nadinsp. Dariusz Augustyniak podpisał porozumienie o współpracy pomiędzy Komendą Główną Policji a Biblioteką Narodową w Warszawie.

Powodem utworzenia w już potężnych strukturach NKWD dodatkowego zarządu ds. Jeńców Wojennych, było nieprzygotowanie władz radzieckich do przyjęcia tak dużej liczby internowanych żołnierzy Wojska Polskiego, KOP-u, funkcjonariuszy Policji Państwowej, Straży Granicznej, Służby Więziennej którzy dostali się do niewoli po ataku Armii Czerwonej na Polskę, co nastąpiło 17 września 1939 roku.

W tym roku obchodzimy 95. rocznicę powołania Policji Kobiecej. 26 lutego 1925 roku ówczesny minister spraw wewnętrznych – Cyryl Ratajski – polecił utworzyć policję kobiecą. Na czele brygady sanitarno-obyczajowej stanęła Stanisława Filipina Paleolog.

W latach dwudziestych ubiegłego stulecia przez blisko dekadę był osobą nr 2 w policyjnej formacji - zastępcą komendanta głównego Policji Państwowej. Na pagonach nosił stopień nadinspektora. Współtworzył policyjny korpus II RP i był jednym z jego filarów. Jednak po kilkunastu latach nienagannej służby odszedł z szeregów formacji. Dlaczego? Miał dopiero 52 lata i na pewno zawodowo „wypalony” nie był.

Kontrwywiad ZWZ/ AK był jedną z dwóch operacyjnych części służby informacyjnej, które tworzyły Oddziały II Komend ZWZ /AK. Pion ten był odpowiedzialny za zapewnienie szeroko rozumianego bezpieczeństwa funkcjonującej w podziemiu organizacji wojskowej.

W dniu dzisiejszym zawarte zostało porozumienie o współpracy pomiędzy Komendą Główną Policji a Archiwum Akt Nowych w Warszawie.

Dzisiaj, 24 lutego br. w siedzibie Biura Edukacji Historycznej – Muzeum Policji KGP przy ul. Orkana w Warszawie odbyła się konferencja promocyjna nowego systemu e-usług Policji, w której wziął udział I Zastępca Komendanta Głównego Policji nadinsp. Dariusz Augustyniak.

W 1922 roku po rozwiązaniu Ochotniczej Legii Kobiet, 30-letnia Stanisława Paleolog zostaje zwolniona z wojska. Posiada już wówczas stopień porucznika i szereg odznaczeń, m.in. Krzyż Walecznych, Krzyż Niepodległości, Krzyż Obrony Lwowa z Mieczami.

Losy oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego, którzy 17 IX znaleźli się na wschodnich terenach Rzeczypospolitej, były tragiczne. Wzięci do niewoli bądź podstępnie aresztowani, zostali skierowani do sowieckich obozów jenieckich, mimo że wojna formalnie nie była wypowiedziana. Organa NKWD traktowały polskich jeńców według własnych ustaleń, nie przestrzegając wcale obowiązujących konwencji międzynarodowych. Przede wszystkim komendę i administrację obozu oraz ich straż objęła osławiona służba bezpieczeństwa NKWD, a nie oddziały wojskowe.

Przypadek Władysława Cieśli z Żołyni i dwóch innych odznaczonych przez Yad Vashem policjantów, Wacława Nowińskiego z Warszawy i Bronisława Marchlewicza z Otwocka, każe zrewidować stereotyp o "granatowej policji", w której oprócz kolaborantów było też wielu takich jak oni bohaterów.