Aktualności - Historia i Tradycja

Wieczorem, 5 marca br. w Bazylice pw. Świętego Krzyża w Warszawie odprawiona została Msza św. w intencji ofiar zbrodni katyńskiej. Policję reprezentowali: dyrektor Gabinetu Komendanta Głównego Policji insp. Sławomir Litwin oraz dyrektor Biura Edukacji Historycznej-Muzeum Policji KGP nadkom. Krzysztof Musielak.

5 marca 2020 roku o godzinie 11.00 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łodzi odbyła się uroczysta Msza Święta w intencji Ojczyzny oraz poległych i pomordowanych funkcjonariuszy Policji Państwowej II RP. W 1940-tym roku funkcjonariusze NKWD zamordowali prawie 22 tysiące Polaków.

Przez pół wieku treść notatki Berii do Stalina z propozycją rozwiązania kwestii polskich jeńców była najpilniej strzeżoną tajemnicą państwową ZSRR. Prawda nie miała nigdy ujrzeć światła dziennego. Usiłowano ją zatrzeć szermując na co dzień hasłami o nierozerwalnej przyjaźni polsko-radzieckiej. Zapomniano jednak, że na kłamstwach przyjaźni się nie zbuduje.

Formalne zobowiązanie do wymierzonej przeciwko Polakom współpracy pomiędzy policjami politycznymi obydwu krajów czyli Gestapo (Geheime Staatspolizei) i NKWD (Narodnyj Komissariat Wnutriennich Dieł), rządy III Rzeszy i Związku Radzieckiego zawarły w „Traktacie o granicach i przyjaźni” z 28 września 1939 roku.

- Wszyscy są zatwardziałymi wrogami władzy sowieckiej, pełnymi nienawiści do ustroju sowieckiego (...). Sprawy należy rozpatrzyć bez wzywania aresztowanych i bez przedstawiania zarzutów, decyzji o zakończeniu śledztwa i aktu oskarżenia - pisał o polskich oficerach szef NKWD Ławrientij Beria.

Początkowo nie funkcjonowało nic, co można by określić jednolitym umundurowaniem dla funkcjonariuszy Policji Państwowej. Była to jedna z pozostałości po organizacji służb bezpieczeństwa w poszczególnych zaborach. Noszono mundury Wojska Polskiego, armii państw zaborczych a nawet przerabiane ubrania cywilne. Aby nie było to przyczyną nadużyć, zalecano m.in. odpruwanie z mundurów wojskowych dystynkcji i noszenie na lewym ramieniu białej opaski z literami P.P. albo przyszywanie dystynkcji policyjnych, wykonanych własnym kosztem.

4 lutego 1945 roku został zamordowany przez komunistów major Stanisław Ostwind-Zuzga ps. "Kropidło", Żyd z pochodzenia, komendant powiatowy NSZ w Węgrowie, przedwojenny policjant. Na początku 1945 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Był torturowany. Komuniści odkryli jego żydowskie pochodzenie i zaproponowali mu przejście na ich stronę. Odpowiedzią była zdecydowana odmowa.

Wacław Nowiński ur. 7 IX 1889 r. przed wojną był funkcjonariuszem Policji Państwowej i jednocześnie prowadził pływalnię na Wiśle. Po wybuchu wojny, zgodnie z wymogiem podjął służbę w Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa. Podczas okupacji w mieszkaniu państwa Nowińskich w Warszawie przy ul. Targowej 39 lub w budynku pływalni zatrzymywali się uciekinierzy z dzielnicy żydowskiej, którzy mieszkali tam do czasu znalezienia im kryjówek. Zgodnie z relacja syna, jego ojciec jako funkcjonariusz policji granatowej chodził do warszawskiego getta i niekiedy udawało mu się kogoś z niego wyprowadzić. Dzięki pełnionej służbie ratował również złapanych Żydów. W domu państwa Nowińskich Janina Pańska i 6-letni chłopiec Gabryś Munwes ukrywali się przez ok 2 lata.

Izba Pamięci IPN otwarta została przy ulicy Strzeleckiej 8, gdzie w latach 1944–1945 mieściła się kwatera główna NKWD. W nieludzkich warunkach więziono tu i brutalnie torturowano polskich działaczy podziemia niepodległościowego.