Aktualności - Historia i Tradycja

2 marca 1920 roku w Dz. U. 1920 nr 26 poz. 159 ukazało się Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych w przedmiocie umundurowania i uzbrojenia Policji Państwowej. Zgodnie z wydanym rozporządzeniem MSW, na uzbrojenie niższych funkcjonariuszy składały się: karabin, rewolwer, pałasz i szabla kawaleryjska dla oddziałów policji konnej. Dla wyższych funkcjonariuszy przewidziano rewolwer i pałasz noszony przy pasie na rapciach. Ustalenie konkretnych wzorów pozostawiono do uregulowania w przyszłości na drodze szczegółowych rozkazów bądź rozporządzeń.

„To co mam się powiesić? Ja chcę żyć i będę żył”. Tak w początkach marca 1949 r. Bronisław Chajęcki skwitował stwierdzenie współwięźnia, że nie uda mu się uciec z komunistycznego aresztu. Nie wiedział, że jego rozmówca jest agentem celnym i informuje bezpiekę o wszystkich jego zamierzeniach.

28 lutego 1919 r. Komisarz Rządu Polskiego Napoleon Cydzik polecił byłemu oficerowi armii rosyjskiej Władysławowi Songajlle objęcie kontroli nad bezpieczeństwem i porządkiem mieszkańców Białegostoku oraz przeorganizować milicję miejską w policję. Jego zastępcą został dotychczasowy komendant milicji miejskiej Literer. Kierownictwo wydziału kryminalnego pozostało nadal w ręku komisarza Hepnera. Piastujący dotychczas w milicji miejskiej stanowiska rewirowych otrzymali w nowej organizacji policyjnej stopnie sierżantów.

Północ. Ekspres mknął wdal. Olbrzymie połacie ziemi, wielkie lasy i potężne bory malały i znikały. Cały świat, zdawało się, ginął. Olbrzymie stalowe serce parowozu dyszało. Szyny zwężały się i kurczyły.

Kontynuacja wczorajszego materiału - TYDZIEŃ W KONSTANCINIE

Budynki są niemymi świadkami historii, czasem żal, że nie potrafią przemówić, choć niekiedy lepiej, iż nie zdradzają swoich tajemnic. W II RP Policja Państwowa mierzyła się z poważnymi problemami lokalowymi, a warunki panujące w wielu posterunkach spełniały ostry spartański rygor. Aby zaradzić trudnej sytuacji w 1928 roku zatwierdzono projekt modelowego, funkcjonalnego posterunku o estetycznej bryle opracowanego przez wojskowego architekta inż. płk. Filipowskiego. Alternatywnie adaptowano dla potrzeb policji budynki mieszkalne. Warto wspomnieć komisariat w szczególnym, podwarszawskim Konstancinie, którego obsada miała pilnować mieszkańców sielskiego miasta-ogrodu, w którego harmonijna egzystencja sprawia, że wydało się ono bezpieczne i wolne od jakichkolwiek występków.

Proszę o wyłączenie telefonów komórkowych! Za chwilę zaczynamy! Panowie, proszę do kamer! - kierownik produkcji Jadwiga Błachowicz wydaje krótkie, szybkie polecenia. Kończy się popijanie kawy, rozmowy milkną.

Rozpoczynamy krótki cykl poświęcony historii programu pt. „Magazyn Kryminalny 997”, dzięki emisji którego rozwiązano wiele zawiłych spraw. Niektórzy widzowie stali się pomocnikami Temidy, a program przeszedł do historii polskiej kryminalistyki, bowiem jego emisja dostarczała bezcennych informacji, które przyczyniały się do wyjaśniania niewyjaśnionych spraw. Można więc przyjąć, że najtrudniejsze sprawy przed ofiarowaniem ich Tadeuszowi Judzie, patronowi spraw trudnych i beznadziejnych, stawały się materiałem do produkcji programu.

Do porannej poniedziałkowej kawy zapraszamy, do lektury opowiastek kryminalnych sprzed lat....