Aktualności - Historia i Tradycja

Pistolety maszynowe Thompsona to powszechnie znany symbol czasów prohibicji w USA i nieodłączny atrybut gangsterskich filmów. Ta charakterystyczna broń automatyczna stanowiła w latach 20-tych podstawowe uzbrojenie amerykańskich gangsterów i policji, jednak nie wiele osób wie, że Thompsony pojawiły się również nad Wisłą… w szeregach Policji Państwowej.

Wasilij Błochin własnoręcznie zastrzelił 50 tys. ludzi. Kim byli pozostali oprawcy Polaków. ,,Zakładali skórzane fartuchy rzeźnickie, wódkę przysyłano skrzynkami…” W rozkazie Berii, który uczestnictwo w kaźni polskich jeńców wojennych określił jako „pomyślne wykonanie zadania specjalnego”, widnieje 125 nazwisk. Przy żadnym nie ma imienia i imienia odojcowskiego. Są tylko inicjały, a w niektórych wypadkach brakuje nawet inicjałów. Przy kilkunastu nazwiskach podany jest stopień wojskowy. Rosyjskiemu historykowi Nikicie Pietrowowi udało się wyszukać w archiwach w Rosji informacje o 111 osobach z listy Berii

Likwidacja obozu w Ostaszkowie rozpoczęła się 4 kwietnia 1940 r. i trwała do 19 maja 1940 r. Operacją likwidacyjną jeńców polskich z Ostaszkowa zajmowała się specjalna grupa, która została skierowana z Moskwy do Kalinina. W jej skład wchodzili: major bezpieczeństwa państwowego W. Błochin, starszy major bezpieczeństwa państwowego N. Siniegubow i kombrig Michaił Kriwienko. Ten ostatni był odpowiedzialny za przetransportowanie jeńców z Ostaszkowa do Kalinina. Do tego celu miał do dyspozycji 12 kompanię 236 pułku wojsk konwojowych NKWD. Każdego dnia funkcjonariusze Wydziału Ewidencyjno - Rozdzielczego Zarządu do Spraw Jeńców Wojennych NKWD ZSRR sporządzali na podstawie otrzymanych wytycznych listy jeńców przewidzianych do wysyłki do Kalinina. Ogółem przygotowano 64 listy wywozowe, które były właściwie tzw. listami śmierci.

Przeszło 81 lat temu, 2 kwietnia 1940 roku, kierownictwo NKWD w rozwinięciu uchwały Biura Politycznego KC Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) z 5 marca 1940 roku, wydało polecenie skierowania 78 jeńców wojennych z obozu kozielskiego do dyspozycji szefa UNKWD obwodu smoleńskiego. 3 kwietnia 1940 NKWD rozpoczęło wywóz polskich oficerów z obozów w Kozielsku skąd wyruszyły pierwsze transporty śmierci z jeńcami z Kozielska do Katynia

„PRIMA APRILIS ALBO NAJPIERWSZY DZIEŃ KWIETNIA DO ROZMAITYCH ŻARTÓW MODA STAROLETNIA….” Wacław Potocki

Dziś przypada 22 rocznica najbardziej krwawej egzekucji w historii warszawskich wojen gangów. 31 marca 1999 r. w popularnej wolskiej restauracji „Gama” (wcześniej „Dorotka”) dokonano zamachu, w którym zginęło 5 osób. Zdarzenie to wpisuje się szereg aktów przemocy, które miały miejsce w latach dziewięćdziesiątych podczas walki o wpływy w Warszawie pomiędzy gangami wołomińskim i pruszkowskim. Forma jego przeprowadzenia przypominała bardziej scenariusz filmu sensacyjnego, aniżeli powszechny sposób egzekucji mafijnych.

„Skarga katyńska” została wniesiona do Trybunału w Strasburgu jako tzw. skarga wstępna 24 maja 2009 r., a jako skarga właściwa - 5 sierpnia 2009 r. W dniu 9 czerwca 2009 r. Trybunał zarejestrował skargę jako Wołk-Jezierska i inni przeciwko Rosji i nadał numer 29520/09.

Książka autorstwa Szymona Jakubowskiego, znanego pisarza, publicysty a przede wszystkim cenionego regionalisty, stanowi przykład wyspecjalizowanego pitavalu, obejmującego głośne sprawy niebezpiecznych band, napadów czy morderstw, głównie kryminalnych, ale niejednokrotnie o zabarwieniu polityczno-narodowościowym, związanych z terenem Rzeszowszczyzny. Jej tematyka uświadamia nam z jakimi patologiami mierzyła się i od których nie była wolna II Rzeczpospolita. Większość z nas zapewne nie zdaje sobie z tego sprawy jak mroczne było oblicze międzywojennej Polski, błędnie uznając, że przed wojną Polska była państwem niemal idealnym. Niestety tak nie było a kraj, który odrodził się po latach zaborów, miał wiele wad. Władze państwowe nie działały tak sprawnie, jak powinny. Wysoce niedoskonałe były przepisy prawa, co bez jakichkolwiek skrupułów wykorzystywali przestępcy.