Aktualności - Historia i Tradycja

Północ. Ekspres mknął wdal. Olbrzymie połacie ziemi, wielkie lasy i potężne bory malały i znikały. Cały świat, zdawało się, ginął. Olbrzymie stalowe serce parowozu dyszało. Szyny zwężały się i kurczyły.

Kontynuacja wczorajszego materiału - TYDZIEŃ W KONSTANCINIE

Budynki są niemymi świadkami historii, czasem żal, że nie potrafią przemówić, choć niekiedy lepiej, iż nie zdradzają swoich tajemnic. W II RP Policja Państwowa mierzyła się z poważnymi problemami lokalowymi, a warunki panujące w wielu posterunkach spełniały ostry spartański rygor. Aby zaradzić trudnej sytuacji w 1928 roku zatwierdzono projekt modelowego, funkcjonalnego posterunku o estetycznej bryle opracowanego przez wojskowego architekta inż. płk. Filipowskiego. Alternatywnie adaptowano dla potrzeb policji budynki mieszkalne. Warto wspomnieć komisariat w szczególnym, podwarszawskim Konstancinie, którego obsada miała pilnować mieszkańców sielskiego miasta-ogrodu, w którego harmonijna egzystencja sprawia, że wydało się ono bezpieczne i wolne od jakichkolwiek występków.

Proszę o wyłączenie telefonów komórkowych! Za chwilę zaczynamy! Panowie, proszę do kamer! - kierownik produkcji Jadwiga Błachowicz wydaje krótkie, szybkie polecenia. Kończy się popijanie kawy, rozmowy milkną.

Rozpoczynamy krótki cykl poświęcony historii programu pt. „Magazyn Kryminalny 997”, dzięki emisji którego rozwiązano wiele zawiłych spraw. Niektórzy widzowie stali się pomocnikami Temidy, a program przeszedł do historii polskiej kryminalistyki, bowiem jego emisja dostarczała bezcennych informacji, które przyczyniały się do wyjaśniania niewyjaśnionych spraw. Można więc przyjąć, że najtrudniejsze sprawy przed ofiarowaniem ich Tadeuszowi Judzie, patronowi spraw trudnych i beznadziejnych, stawały się materiałem do produkcji programu.

Do porannej poniedziałkowej kawy zapraszamy, do lektury opowiastek kryminalnych sprzed lat....

Mistrz ma wszędzie swoich znajomych i zaufanych ludzi, którzy zawiadamiają go niezwłocznie o przybyciu bogatych „ofiar" do Cannes, Lido czy też Biarritz. W tych wypadkach mistrz wydaje dyspozycje — nie opuszcza jeszcze swej siedziby. Wyjeżdżają tylko pomocnicy i to każdy zosobna. Do obowiązków ich należy poznanie się z towarzystwem, które stać się ma w bliskiej przyszłości ofiarą mistrza. Pomocnicy grywają wtedy rzadko, a jeżeli grają, to specjalnie starają się przegrywać, liczą się bowiem z tem, że sympatyczniejszym jest dla towarzystwa ten, który traci.

20 lutego 1940 roku w Zakopanem rozpoczęła się III Metodyczna Konferencja z udziałem przedstawicieli NKWD i Gestapo. W trakcie konferencji skoordynowane zostały plany eksterminacji narodu polskiego realizowane przez III Rzeszę oraz ZSRR, a także został przesądzony los oficerów Wojska Polskiego, funkcjonariuszy Policji Państwowej i innych służb państwowych II Rzeczypospolitej Polskiej, przebywających po 17 września 1939 roku w sowieckiej niewoli.

Nieodłączną częścią weekendu jest czas wolny, a zatem ludzie poszukują wypełniacza tych chwil, czyli często oddają się rozrywce. Z perspektywy policyjnej zabawy można rozróżnić według klucza legalne lub nielegalne. Jedną z form powszechnej rozrywki są gry, w tym hazardowe. Hazard znajduje się pomiędzy linią podziału, bowiem znaczna jego część jest w „podziemiu”. Zapraszamy zatem do lektury tekstu z tygodnika „Na posterunku”, poświęconego problemowi hazardu w międzywojennej Polsce, oczywiście widzianego z perspektywy ówczesnej policji.

Zimą 1925 roku, wczesnym rankiem w miejscowości R. znaleziono w polu trupa miejscowego sołtysa S. Na twarzy, szyi i piersiach zabitego były liczne ranki, które wskazywały, że został on zastrzelony śrutem. Przy trupie leżała nabita dubeltówka i biała lniana płachta; dubeltówka była niewystrzelona.