Aktualności - Historia i Tradycja

Coraz częściej zdarzają się wypadki wprowadzenia w błąd policji przez upozorowanie przestępstwa w celach bardzo różnorodnych. Na podstawie mojej praktyki służbowej doszedłem do wniosku, że mężczyźni dopuszczają się tego przestępstwa przeważnie ze względów materialnych, kobiety zaś często na skutek przeżyć erotycznych. Jako przykład podaję wypadek, w którym osobiście prowadziłem dochodzenia.

W swoim pożegnalnym rozkazie podziękował wszystkim funkcjonariuszom białostockiej Policji Państwowej za cztery lata wspólnej pracy na polu bezpieczeństwa publicznego, podkreślając przy tym, że czas spędzony razem z nimi przekonał go ostatecznie o wielkiej wartości moralnej i ofiarnej służbie miejscowych policjantów. Odchodził z Białegostoku z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku, czym zyskał sobie uznanie nie tylko zwierzchników miejscowych władz administracyjnych, ale i całej społeczności miasta i regionu.

Generalny inspektor Kordian Józef Zamorski w policyjnej formacji znalazł się dosyć przypadkowo. Nie zabiegał o to stanowisko i przyjął je początkowo z wyraźną niechęcią. Wcale jej zresztą nie ukrywał.

Mieszkający obecnie w Belgii, urodzony w 1912 r. w Częstochowie Marian Kopydłowski ma tak barwny życiorys, że mógłby posłużyć za fabułę filmu przygodowego.

W dniu 23 stycznia przypada 133. rocznica urodzin patrona KWP we Wrocławiu. 21 marca 2019 roku w ramach obchodów 100-lecia utworzenia Policji Państwowej 1919-2019 w Komendzie Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu odbyła się uroczysta zbiórka, podczas której Patronem został Komisarz Policji Państwowej Józef Biniaś.

Na przełomie 1934 i 1935 r. cała Polska, a szczególnie mieszkańcy Poznania, żyli sprawą zabójstwa poznańskiego policjanta - posterunkowego Bolesław Szałkowski i pościgu policyjnego za jego mordercami. Bardzo obszernie rozpisywały się na ten temat gazety w całej II Rzeczypospolitej, prawie codziennie dostarczając swoim czytelnikom sensacyjne informacje z pogoni za sprawcami tego okrutnego mordu. Szczególną rolę w tej sprawie odegrali sami dziennikarze, którzy niemal deptali po piętach policjantom uczestniczącym w obławie na sprawców zabójstwa, a publikowane przez nich relacje dziennikarskie zaowocowały różnymi wersjami szczegółów tej historii.

Na tle obszernej literatury poświęconej policjantom zamordowanym podczas II wojny światowej, wydany w 2000 r. opasły tom „Naznaczeni piętnem Ostaszkowa” jest czymś wyjątkowym, ponieważ zawiera dane zgromadzone w szczególnych okolicznościach i jest świadectwem nierównej, z góry skazanej na klęskę, gry, jaką wielu uwięzionych tam policjantów podjęło ze swymi katami, aby ratować siebie i najbliższych.