Aktualności - Historia i Tradycja

11 maja mija 30 lat od powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów. Zgoda na jego założenie w resorcie siłowym była jednym najważniejszych symboli zmian ustrojowych w naszym kraju. Historia NSZZ Policjantów cały czas towarzyszy historii polskiej Policji.

Terminował w gangu samego Al Capone’a. Po powrocie do kraju postanowił zaszczepić amerykańskie wzory na polskim gruncie. Nie docenił jednak profesjonalizmu rodzimej Policji Państwowej. Wpadł, stanął przed sądem, otrzymał KS. Wyrok wykonano w 1932 r. Mowa o Józefie Pachołku, niespełnionym gangsterze z Kalisza.

W pewnej mierze jako odpowiedź na bardzo bolesną dla naszej zbiorowej pamięci informację o zdemontowaniu przez Rosjan w dniu 7 maja br. w Twerze tablic pamiątkowych poświęconych pamięci jeńców obozu w Ostaszkowie zamordowanych przez NKWD w Kalininie (obecnie Twerze), pragniemy dziś przedstawić historię, która pokazuje jak historia, niejednokrotnie trudna, potrafi jednak łączyć i prowadzić do wspólnych, pięknych przedsięwzięć. Przykładem takiego pojmowania dbałości o historię jest przywrócenie pierwotnego wyglądu kwaterze funkcjonariuszy Policji Państwowej na cmentarzu Kopciówka w Głębokiem, na terytorium Republiki Białorusi.

W dniu dzisiejszym mija 117. rocznica urodzin patrona honorowego Komendy Wojewódzkiej w Szczecinie Tadeusza Starzyńskiego, funkcjonariusza Policji Państwowej i Cichociemnego żołnierza Armii Krajowej.

Ciężkie dębowe drzwi krakowskiego aresztu śledczego przy ul. Kanonicznej 24, zwanego potocznie przez współczesnych „Urzędem pod telegrafem”, uchyliły się punktualnie o godz. 11:25. Był ciepły, słoneczny czwartek, 20 sierpnia 1931 roku.

O tym, że Rada Miejska Tweru (dawny Kalinin) nosi się z zamiarem usunięcia tablic ze ściany miejscowego Uniwersytetu Medycznego, które zawieszono tam w czasach radzieckiej „pierestrojki” dla upamiętnienia polskich jeńców, pomordowanych wiosną 1940 roku przez sowieckich funkcjonariuszy NKWD, przebąkiwano już wcześniej. Nigdy jednak władze Rosji nie zdecydowały się na ten haniebny czyn, który 7 maja br., w przeddzień Dnia Zwycięstwa, popełnili samowolnie: Artiom Ważenkow, aktywista twerskiego Narodowego Ruchu Wyzwoleńczego, oraz zastępca rektora uniwersytetu ds. bezpieczeństwa – osoba, którą zazwyczaj wyznacza Federalna Służba Bezpieczeństwa Rosji. To jemu, jak twierdzi Aleksandr Gurianow, szef sekcji polskiej Stowarzyszenia Memoriał, od dawna nie pasowały wizyty, składanie wieńców i kwiatów przy tablicach. Usiłował zablokować te wizyty i razem z Ważenkowem samowolnie zlecili dokonanie ich demontażu.

7 sierpnia 1931 r. niemal wszystkie krajowe dzienniki na swych pierwszych stronach donosiły wielką czcionką: Student zastrzelił artystkę. Krwawy dramat miłosny w garderobie teatrzyka „Ananas” w Warszawie. Iga Korczyńska nie żyje. Sprawca – Zachariasz Drożyński - aresztowany.

6 maja 1925 roku – w Wilnie w Gimnazjum im. Joachima Lelewela, w trakcie egzaminu maturalnego doszło największej w polskiej historii strzelaniny w szkole. Zginęło 5 osób, a 9 zostało rannych. Była też jedną z pierwszych tragedii w Europie na tak dużą skalę. Wcześniej takie zajścia kończyły się śmiercią jednej lub dwóch ofiar.

22 marca 1932 r. wczesnym rankiem na ul. Stryjskiej we Lwowie niezidentyfikowany zamachowiec strzałem w głowę pozbawił życia podkom. Emiliana Czechowskiego, kierownika referatu spraw ukraińskich Komendy Policji Państwowej Lwów-Miasto. Czechowski miał 48 lat, pozostawił żonę i dwie córki, uczennice lwowskiego gimnazjum.