Aktualności - Historia i Tradycja

Krótko mówiąc, zjawisko prostytutek swobodnie krążących jest bezapelacyjnie złe. Wywiera zgubny wpływ na młodzież obojga płci, potęguje nasilenie prostytucji tajnej, nie mówiąc już o fatalnym wpływie na stosunki bezpieczeństwa, gdy się weźmie pod uwagę nie tylko samą prostytucję, lecz i towarzyszące jej zjawiska sutenerstwa, paserstwa, kradzieży, bójek itp.

Policja Państwowa nie należała do instytucji pobłażliwych. Jej funkcjonariusze dobrze znali swoje rzemiosło i skutecznie egzekwowali ustawowe uprawnienia. Z użyciem broni włącznie. Przedwojenni przestępcy czuli przed nimi autentyczny respekt. 14 czerwca 1934 r.

Policyjna formacja II RP nie składała się wyłącznie z pomnikowych bohaterów. Trafiali tam czasami ludzie o wypaczonych charakterach, rozchwianej psychice, a nawet i przestępczych skłonnościach. Ludzie, którzy nie powinni się tam znaleźć, ani brać do ręki służbowej broni…

Przedwojennych narkomanów najczęściej nazywano morfinistami lub kokainistami, a samo zjawisko morfinomanią. Nieprzypadkowo zresztą, bowiem źródeł narkomanii upatrywano w medycynie, a ściślej w środkach uśmierzających ból.

2 czerwca 2020 r. przypada 86. rocznica ukończenia kursu w Normalnej Szkole Fachowej dla Szeregowych PP w Mostach Wielkich przez Jana Piwnika „Ponurego”, jednego z najsłynniejszych cichociemnych – spadochroniarzy Armii Krajowej, legendarnego dowódcy partyzanckiego z Gór Świętokrzyskich i Nowogródczyzny.

Obyczajowe skandale bulwersujące opinię publiczną nie są wcale domeną naszych czasów. Zdarzały się w każdej epoce i w każdym środowisku. Bez względu na szerokość geograficzną i piastowane przez skandalistów stanowiska. Im jednak były one wyższe, tym afera głośniejsza, a jej reperkusje poważniejsze.

Napad na Stołpce trwał godzinę. W nierównej walce z sowieckimi dywersantami zginęło siedmiu funkcjonariuszy PP, kilku zostało rannych. Był najtragiczniejszy epizod w historii polskiej Policji okresu międzywojnia.

Zjawisko alkoholizmu w II RP nie było czymś wyjątkowym. Plaga ta dotknęła również środowisko policyjne. Podjęto z nią zdecydowaną walkę. Skutek był mizerny.

Rok 1922 r. dla stołecznej policji zaczął się fatalnie. W styczniu i lutym w podwarszawskich lasach i zagajnikach znaleziono zwłoki siedmiu kobiet. Wszystkie przed śmiercią zgwałcono. Niektóre zostały uduszone, innym podcięto gardło. Sposób działania sprawcy wskazywał na seryjnego mordercę.