Aktualności - Historia i Tradycja

W roku 1935 policja brytyjska chwaliła się swoim najwyższym na świecie „Bobby’m”. Posterunkowy Clements mierzył od stóp do głów 203 cm. Kiedy jednak rozejrzano się po rodzimych posterunkach i komisariatach, okazało się, że wcale nie jesteśmy gorsi od Anglosasów. A nawet przewyższamy ich o całe… 5 cm.

Cała Polska interesuje się osobą pana Mięsowicza, który tak godnie reprezentował pod ławka wagonu salonowego Policję Państwową – ironizował we wrześniu 1924 r. „Kurier Wileński”. Wtórowały mu też inne dzienniki, bez skrupułów zarzucając ówczesnemu komendantowi XIV Okręgu Poleskiego PP zwykłe tchórzostwo.

77 lat temu (w nocy z 2 na 3 lipca 1943 r.) Zgrupowania Partyzanckie Armii Krajowej "Ponury" wykonały uderzenia na dwa pociągi pospieszne oraz jeden towarowy w pobliżu Suchedniowa. Akcję można uznać za chrzest bojowy Zgrupowań jako całości.

Komenda Głowna Policji – Biuro Edukacji Historycznej – Muzeum Policji z okazji 95. rocznicy powołania Policji Kobiecej przygotowało wystawę poświęconą historii początku służby kobiet w formacjach bezpieczeństwa w okresie II Rzeczypospolitej. Od dziś ekspozycję można oglądać na ogrodzeniu Łazienek Królewskich wzdłuż ul. Agrykola od strony alei Tomasza Hopfera.

Dwa lata funkcjonowała przedwojenna polska drogówka. 17 września 1939 r., na mocy zarządzenia generalnego gubernatora Hansa Franka, formalnie przestała istnieć cała nasza policja. Wcielono ją w okupacyjny system administracyjno-policyjny, tworząc nową formację pod nazwą Policja Polska.

Gdyby milczenie naprawdę było złotem – jak mówi przysłowie – to najprawdopodobniej starszy przodownik Henryk Ciosek, funkcjonariusz stołecznej PP, żyłby jeszcze długo i z tego świata odszedłby w sposób jak najbardziej naturalny, a nie przy pomocy…swojej ślubnej.

Od początku Policja Państwowa cierpiała na deficyt uzbrojenia, zwłaszcza broni palnej. W szeregi formacji chętnie więc przyjmowano policjantów z własnym naganem czy mauserem. O ich pochodzenie nikt nie pytał.

Przedwojenna Policja Państwowa, mimo krótkiego stażu i kadr o małym jeszcze doświadczeniu, dosyć szybko nadrabiała opóźnienia spowodowane latami zaborów. Polityka otwartych drzwi, kontakty międzynarodowe, praktyki szkoleniowe odbywane przez naszych oficerów w policyjnych formacjach Niemiec, Austrii, Francji czy Anglii zaowocowały sukcesami w rodzimej kryminalistyce i technice kryminalnej.

Nazwisk niektórych policjantów zmarłych tragicznie próżno szukać w księgach pamięci. Milczy o nich również resortowa prasa okresu międzywojnia. Dlaczego? Bo popełnili czyny naganne. Cóż, już wtedy nie wszyscy policjanci byli aniołami.