Aktualności - Historia i Tradycja

Niezwykle cenny jest czas policjanta, nie tylko indywidualnie, ale i społecznie. Nawet gdy policjant, jakby odpoczywając — spaceruje po ulicy, ma on wpływ na otoczenie. Szoferzy, motocykliści, dorożkarze i cykliści jadą wolniej, nie „skracając” drogi na zakrętach, dają sygnały, objeżdżają uważnie wysepki, zwalniają bieg na skrzyżowaniu ulic, zatrzymują się w miejscach wskazanych w obowiązujących rozporządzeniach. Wózki ręczne umykają gdzieś daleko, handlarze przestają hałasować, nie jeżdżą po szynach tramwajowych, nie zatrzymują się pośrodku jezdni lub koło przystanku tramwajowego czy autobusowego, ani też na skrzyżowaniu ulic. Sklepy zamykają swe podwoje punktualnie o godzinie 19-ej, przechodnie nie przebiegają ulic przed autami, lubownicy psów zaopatrują swe miłe zwierzęta w kagańce i trzymają je na smyczy.

Wśród zmian prawodawczych ostatniego okresu, dotyczących bezpośrednio policji państwowej, jedno z pierwszych miejsc pod względem zainteresowania się nią ogółu policyjnego zajmuje t. zw. „strawne". Jest to zupełnie zrozumiałe, skoro zważymy, że strawne z jednej strony dotyka najżywotniejszej kwestji bytu policjanta — uposażenia, z drugiej zaś nowość ta, przynajmniej na pierwszy rzut oka, wydaje się dość skomplikowana i wywołuje różnorodne wątpliwości co do jej praktycznego zastosowania.

W mieście, którego nie nazwę, na ulicy Horodniczańskiej Nr. 27 stoi dom jednopiętrowy, którego fasada przypomina biblijnego nędzarza pokrytego brzydkiemi wrzodami. Gdyby minister spraw wewnętrznych zobaczył ten dom, jego zamiłowanie do porządku doznałoby śmiertelnej obrazy. Ale minister nie był jeszcze (niestety) w tem mieście i nie słyszał nigdy o ulicy Horodniczańskiej, a tem bardziej o domu Nr. 27! W tym domu na pierwszem piętrze zamieszkał w pokoju z balkonem Izydor Kępka, krawiec, człowiek zewszechmiar godny, choć jego arcydzieła marynarkowe rzadko pasowały do ramion i kieszeni jego klientów.

Przy rewizji wogóle czy rewizji osobistej w szczególności uwaga przeprowadzającego rewizje jest zazwyczaj skierowana na zgóry przewidywany przedmiot czy ślad. Jest to o tyle niebezpieczne, że niekoniecznie dowód przestępstwa może się ujawnić w postaci zgóry przewidywanej.

Dyżurny komisariatu w K. zameldował mi, że otrzymał telefoniczne zawiadomienie o włamaniu do kasy urzędu państwowego i rozpruciu kasy, z której zabrano kwotę około 4.000 zł oraz złoty zegarek wartości 500 zł.

Są różne sposoby jasnego i wyraźnego zobrazowania toku naszej pracy myślowej. Podajemy tutaj dwie metody, które w praktyce wypróbował Lothar Philipp.

Świat szulerów, świat fałszywej gry w karty i inne gry hazardowe — ma całkiem odrębne oblicze—nie wyodrębnia się tak jaskrawo wśród społeczeństwa, jak inne grupy przestępców. „Kombinatorzy", fałszywi gracze, oszuści wszelkich możliwych gier znajdują się tam nawet, gdzie ich się najmniej spodziewamy. Przestępcy ci nie grasują wyłącznie w podejrzanych szulerniach-jaskiniach, lecz rozsiani są we wszystkich miejscach i we wszystkich sferach społecznych. Jako przykład weźmy chociażby kronikę kryminalną naszej stolicy — ileż odkrywa się potajemnych domów gry, mieszczących się w lokalach ludzi prywatnych, mających opinję przyzwoitych, którzy nie wahają się wpuszczać do swojego domu towarzystwa graczy, wśród nich i ... szulerów.